Strona:Klemens Junosza-Buda na karczunku.pdf/102

mek wyrabia, mój posag byłby za mały... Ot, lepiej mówmy o czem innem moja droga pani...
 — W głowie mi to jednak siedzi...
 — Niech go tam! Oto, Bogu dziękować, jesień ładna, czas ciepły, a ja o panią Józefową byłam w strachu, że uziębnie w tym szałasie. Jaś będzie się krzywił, że dom nie postawiony.
 — Niech już on sam o tem myśli.
 — Milejby mu było zobaczyć matkę w wygodzie, aniżeli tak, jak na popasie. Dziadzio bardzo się dziwi, że pani Józefowa pomocy przyjąć nie chciała.
 — Podziękowałam i jeszcze raz podziękuję, sama pójdę do niego, abym tylko trochę więcej siły miała.
 — Ale na poświęcenie musi pani do nas przyjść — i z synem.
 — Kiedyż to ma być?
 — Za tydzień.
 — To już Jaś będzie w domu.
 — Z pewnością będzie.
 — Gospodarze nasi chcą zaczynać z Bogiem, aby na nowem miejscu błogosławieństwo było.