Strona:Klemens Junosza-Buda na karczunku.pdf/20

sem drożej, czasem taniej, jak do skrzynki. Różne szkło bywa.
 — Ile zaplacil Icek ostatni skrzynka?
 — Ach, pan chce, żebym ja to miał pamiętać. Zapisane jest u mnie w książce, ale ja nie mam jej z sobą, ona w domu. Zresztą ja sam tego szkła nie kupowałem.
 — A kto?
 — Moja żona. Oj, to jest jedyna kobieta do szkła! Jej ojciec też wielki znawca był na szkło.
 — Szklarz?
 — Nie, szynkarz. Alboż to nie szklarstwo? Szklarstwo, tylko wilgotne trochę, dobry fach.
 Wóz toczył się szybko po pochyłości, koń, nie dręczony już przez muchy, biegł raźno; może go nęcił zapach świeżo skoszonego siana i nadzieja odpoczynku po ciężkiej drodze i dniu upalnym, dość, że Mikołaj musiał pilnie trzymać za lejce, aby tamować pośpiech.
 — A dy nie leć, zatracony! — wołał — nie pali się, nie pilno...
 Ickowi było bardzo pilno. Czuł on geszeft