Strona:Klemens Junosza-Buda na karczunku.pdf/23

 — I wy, gospodarzu — rzekł zwracając się do Dąbka — nie powrócicie głodni... Puśćcie konia na ugór, do naszych, chłopcy go dopilnują, a wy się posilicie. Nie mamy jeszcze domów, ani kominów, ale w garnek jest co wsypać, a baby i na dworze, przy ognisku uważa...
 Chłop rzekł:
 — Dziękuję, a przytem życzę państwu na nowej posiedzialności: «Szczęść Boże!» — niech się chleb rodzi, dobytek mnoży; żyjcie sobie na tem miejscu we zdrowiu i szczęśliwości...
 — Bóg zapłać za dobre słowo.
 Icek wnet się odezwał:
 — Państwo myślą, że ja nie winszuję? Ja też winszuję: niech państwo mają dużo pieniędzy — to najlepszy interes jest.
 — Dziękujemy! A ty żydku, co za jeden jesteś i czego żądasz?
 — Ja jestem Icek Ufnal...
 — No?...
 — Trochę szklarz...
 — To dobrze; szklarza nam trzeba.
 — Ja to wiedziałem...