Strona:Klemens Junosza-Buda na karczunku.pdf/234

 — A dlaczegóż nie?
 — Co ojciec powie? Może jemu nie będzie po myśli taka synowa.
 — Bądź spokojny, ja mu wytłómaczę. Sam pojedzie i Wincentego poprosi, a ty się, dziecko, nie frasuj...
 — Matko! — szepnął Adam nieśmiało.
 — A co, kochanie?
 — Koszt będzie. Trzebaby i ubrania nowego i prezent jaki dla panny...
 — A ty, nieboraczku, pewnie pieniędzy nie masz?
 — Zkąd? Ojciec nie daje, a to, co od was, matko, wyszło już dawno. Muszę przecie żyć w świecie, znajomości mam porządne.
 — Jużcić prawda.
 — A to wszystko kosztuje...
 — Oj, kosztuje, kosztuje i grosz okrągły toczy się... Wydać łatwo, a zebrać trudno — dodała z westchnieniem.
 — To jakże będzie?
 — Musi jakoś być; zaczekaj, zajrzę ja do skrzyni, może tam jeszcze jaki grosik się znajdzie.