Strona:Klemens Junosza-Buda na karczunku.pdf/263

 Adam zerwał się z krzesła. Icek zatrzasnął drzwi i mówił podniesionym głosem:
 — Niech pan nie będzie gwałtowny. Ja przyszedłem zapytać, czy pan nie potrzebuje pieniędzy?
 — Co?
 — Czy pan nie potrzebuje trochę gotówki?
 — Wiesz Adasiu — rzekł Ździebełko — to jakiś nie głupi żyd. Możeby go wpuścić.
 — A jak chcesz, panie kochany, ja już głowę straciłem.
 Ździebełko drzwi otworzył.
 — Owszem — rzekł — panie starozakonny, niech pan pozwoli do stancyi.
 — Ja się trochę boję.
 — Uroczyste słowo honoru, nie ma czego, bardzo proszę.
 — Jak ty mogłeś — rzekł Adam — podobną przykrość mi zrobić? Czy mało zarobiłeś pieniędzy odemnie? Czy nie pchałem w ciebie ruble, jak plewy w worek, co?
 — Na świecie nie ma żadnej sprawiedliwości — odpowiedział Icek. — Za dobre serce pan płaci paskudnem słowem, za życzliwość