Paragraf dwieście głosi:
„Postąpił niesłusznie.“
Trudno, stało się. Każdemu może się zdarzyć. Prosimy, żeby tego nie robił więcej.
Trzysta mówi: on źle zrobił.
Sąd potępia.
Jeżeli przy stu i dwustu sąd prosi, żeby tego więcej nie było, tu żąda, żeby się to nie powtarzało.
Czterysta — duża wina.
Czterysta mówi: zrobiłeś bardzo źle lub: postępujesz bardzo źle.
Paragraf czterysta — to ostatnia próba, ostatnia chęć oszczędzenia winnemu wstydu, ostatnie ostrzeżenie.
Paragraf 500 mówi:
— Kto popełnił taki czyn, kogo tak bardzo nie obchodzą nasze prośby i żądania, ten nie szanuje siebie albo nie dba o nas. Więc i my nie mamy możności go oszczędzać.
Wyrok z imieniem i nazwiskiem ogłasza się w gazecie na pierwszej stronicy.
Sąd wywiesza wyrok na tablicy sądowej na tydzień i ogłasza w gazecie.
Jeżeli przysądzono § 600, bo ktoś stale robi to samo, można wywiesić jego krzywą na dłużej, ale zamiast całego imienia i nazwiska, podaje się tylko pierwsze litery.
Prócz tego, co przynosi w skutkach § 600 — treść wyroku przesyła się rodzinie.
Bo być może, że trzeba go będzie wydalić. Więc należy rodzinę uprzedzić. Jeżeli odrazu powiedzieć: „zabierzcie go sobie,“ rodzina mieć może żal, że nie uprzedzono, ukrywano.
