Strona:Korczak Janusz - Jak kochać dzieci. Dom sierot.pdf/36

 § 22. — Sąd uważa, że A. miał słuszność.
 § 23. — Sąd uważa, że A. nie ubliżył B.
 § 24. — Sąd uważa, że A. powiedział prawdę.
 § 25. — Sąd uważa, że A. nie zrobił nic złego.
 § 26. — ...
 § 27. — ...
 § 28. — ...
 § 29. — ...
 Sąd składa winę na warunki — przypadek — na wielu — na innego.
 § 30. — Sąd uznaje, że A. nie mógł inaczej postąpić.
 § 31. — Sąd składa winę na warunki — przypadek, nie winiąc A. za to, co się stało.
 § 32. — Ponieważ wielu czyniło to samo, byłoby niesłusznie potępiać jednego.
 § 33. — Sąd za to, co uczynił A., składa odpowiedzialność na B.
 § 34. — ...
 § 35. — ...
 § 36. — ...
 § 37. — ...
 § 38. — ...
 § 39. — ...
 Sąd uprasza o przebaczenie.
 § 40. — Sąd uważa, że B. nie powinien gniewać się na A.
 § 41. — Sąd prosi, by przebaczono.
 § 42. — ...
 § 43. — ...
 § 44. — ...
 § 45. — ...
 § 46. — ...
 § 47. — ...
 § 48. — ...
 § 49. — ...
 Sąd przebacza, bo nie widzi złego zamiaru.