Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/138

Ta strona została skorygowana.
126

dla tych, którzy dla niego cierpią, świat ukrzyżuje, ale na krzyżu nie pocieszy! Szczęśliwi ci, których Bóg krzyżuje! jeśli tylko krzyż nosić i kochać umieją! Kto krzyż w miłości dźwiga, tego krzyż podźwignie! Tylko miłość krzyża, krzyża ciężar lekkim uczyni! Bóg— Człowiek krzyż swój poświęcił, On tylko jeden krzyż nasz poświęcić może! Nieskończoną miłością Chrystus nas ukochał, i dlatego nieskończenie cierpiał. Miara cierpienia, jest miarą miłości! Brak szczęścia jest krzyżem najdotkliwszym dla tych, którzy świat kochają, brak krzyża jest krzyżem najdotkliwszym dla tych, którzy Boga kochają! Kto idzie z krzyżem za Jezusem, ten w boleściach najdotkliwszych dozna w duszy pokoju. Kto idzie w szczęściu za światem, ten i w rozkoszach swoich, będzie w duszy zatrwożony! Łzy przelane na drodze krzyżowéj, to są drogie perły, które Bóg policzy, łzy przelane na wygodnéj, szerokiéj drodze świata, to krople rosy, które w piasku giną!

Wianuszek z kwiateczków na krzyżowéj drodze życia zebranych.
Biedne kwieteczki, bez barwy, bez woni,
Na twardéj drodze życia zebrane
Zaledwie w mojéj rozkwitły dłoni,
A już zwiędniały, nogami zdeptane!