Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/143

Ta strona została skorygowana.
131

A któż jest bliźnim? Każdy który z tobą
Krzyżową drogą, do nieba pospieszy!
Dla kogo ciernie, są życia ozdobą,
Co z tobą, płacze i z tobą się cieszy!
A któż jest bliźnim? Ten który dla ciebie,
Jakby ze skały serce ma wykute;
Co się w bolesnéj opuszcza potrzebie,
Nosząc w swem sercu, pociski zatrute!
Gdy mu odpuścisz, dla miłości Boga,
I za złe dobrem hojnie się wypłacisz,
Wtenczas zwyciężysz i siebie i wroga,
Zasługą krzyża, duszę twą zbogacisz.





V.

Kiedy na krzyż Twój o Jezu poglądam,
Cierpieć i kochać — to moje życzenie!
Cierpieć i kochać — chcę, pragnę i żądam,
Gdzie krzyż, tam miłość, gdzie miłość zbawienie!
Cierpieć — to życia mego powołanie
Cierpieć, lecz z Tobą dla Ciebie jedynie,
Kochać to ciągłe serca zmartwychwstanie,
To kwiat niezwiędły, na szczęścia ruinie!
Miłość i boleść — ta dwójca w méj duszy, —
I myśl i czucie i czyn w jedno łączy;
A gdy łez złudnych, brudny zdrój osuszy,
Łzami zbawienia, w sercu się rozsączy!