Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/212

Ta strona została przepisana.
200

chce powstać jest miłosierdzie boże, dlatego który chce w upadku pozostać sąd boży! Judasz i Piotr upadli, pierwszy sprzedał, drugi zaparł się Chrystusa, ale drugi płakał i powstał, pierwszy rozpaczał i zginął! Łzy pierwszego roznieciły dla duszy ogień piekielny, bo duma je płakała, łzy drugiego ugasiły go, bo pokora je płakała. Rozpacz nikogo nie nawróciła, pokuta wszystkich uleczyła! O strzeż się, abyś nie upadł, a jak niestety upadniesz powstań najspieszniéj. Chrystus nie czeka z krzyżem, idź za nim mówiąc:
Panie Jezu Chryste! powtarzane grzechy moje stały się przyczyną żeś trzy razy pod krzyża ciężarem upadał! O Panie daj mi łaskę, abym zrzucił z siebie krzyż grzechu, który mnie do ziemi ugina, a przyjął z rąk Twoich krzyż pokuty, i z nim za Tobą pospieszył. Liczne są grzechy moje, ale większe jest miłosierdzie Twoje! Pamięć grzechów moich niechaj we mnie obudzi żal, pamięć miłosierdzia Twego, niechaj wróci ufność strapionej duszy. Panie uciekałem do Ciebie a Tyś mnie szukał, ja dziś Ciebie szukam, o nie ukrywaj się przedemną: o to Cię proszę przez zasługi Twoje, który żyjesz i królujesz Bóg w Trójcy ś. jedyny na wieki wieków. Amen.

(Jak wyżéj).