Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/86

Ta strona została skorygowana.
74

paczać, bo Ty nic pragniesz śmierci mojéj, ale abym się nawrócił i żył!

ROZMYŚLANIE I.
przed spowiedzią.

O Panie! daj mi serce wedle serca Twego a będę opowiadał chwałę Twoją na wieki!
Daj miłość prawdziwą, a z téj miłości wszystkie wypłyną cnoty: cierpliwość, pokora, rozwaga i pokój, łagodność, prostota, szczerość i mądrość.
W sercu, w którem jest cierpliwość, tam żadnéj złości i niechęci niemasz.
W sercu, w którém jest pokora, tam niemasz smutku i rozpaczy.
W sercu, w którém jest ubóstwa zamiłowanie, tam niemasz chciwości i łakomstwa.
W sercu, w którém jest rozwaga, tam niemasz lekkomyślności i rozproszenia.
W sercu, w którém jest pokój, tam niemasz niepotrzebnych trosków i zakłopotania.
W sercu, w którém jest łagodność, tam niemasz cierpkości i posądzenia.
W sercu, w którém jest milczenie, tam niemasz obmów i próżnych słów.
W sercu, które siebie sądzić umie, tam niemasz sądów na bliźniego.