Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1926).djvu/105

pan sobie pewnie równoczesną obecność pani Fauville w tej stronie oraz okoliczność, że zabójstwo miało miejsce właśnie trochę przed dwunastą. Wnioskuję więc z tego...
 — Dosyć Aleksandrze, zmykaj już.
 — Jakto? i nie zobaczymy się?
 — Owszem, naznaczam ci schadzkę przed mieszkaniem tajemniczego nieznajomego.
 — Jakiego nieznajomego?
 — Wspólnika Marji-Anny Fauville.
 — Przecież nie znamy jego obecnego adresu...
 — Jakto, sam mi go tylkoco dałeś. Bulwar Richard-Wallace numer ósmy. Idź już i nie rób tak głupiej miny.
 Mówiąc to Perenna wypchnął sierżanta za drzwi, sam zaś wyszedł w kilka minut później, w towarzystwie nieodstępnych policjantów. Na szczęście, udało mu się posiać ich po drodze, co uczyniwszy, wsiadł do auta i kazał się zawieźć do Neuilly.
 Wysiadł w pobliżu bulwaru Richard-Wallace i udał się pieszo na miejsce oznaczonej schadzki.
 Mazeroux czekał już na niego przed wąskim trzypiętrowym domem, stojącym w głębi podwórza, otoczonego wysokim murem sąsiednich nieruchomości.
 — Czy to napewno numer ósmy? — zapytał don Luis.
 — Tak jest, szefie, ale proszę mi wytłumaczyć...
 — Czekaj, niech tchu złapię!
 Zaczerpnął parę razy powietrza.
 — Co za rozkosz znów działać! I módz ścigać nareszcie tych przeklętych bandytów!