Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1926).djvu/288

 — Z rozkazu pani przełożonej.
 — Co za przełożonej?
 — Przy klinice jest dom zdrowia prowadzony przez zakonnice.
 — Czy można mówić z przełożoną?
 — Oczywiście, lecz chwilowo pani przełożona wyszła.
 — A kiedy wróci?
 — Lada chwila.
 Służący wprowadził ich do przedpokoju, gdzie czekali przeszło godzinę. Ogromnie byli obaj zaciekawieni, co znaczyła interwencja owej zakonnicy. Jaką rolę ona w tem grała?
 Przez ten czas różne osoby przechodziły przez pokój. Jedni przychodzili odwiedzać chorych, inni wychodzili. Zakonnice chodziły to tu, to tam w milczeniu, jakoteż i pielęgniarki w długich białych bluzach, ściśniętych w pasie.
 — No będziemy tu chyba pleśnieć w nieskończoność, szefie — szepnął Mazeroux.
 — A ciebie co nagli? Twoja ukochana?
 — Nie, tylko... czas tracimy.
 — Ja czasu nie tracę. Zebranie u prefekta jest dopiero o piątej.
 — Ha! Co pan mówi, szefie? Nie ma pan przecież zamiaru być obecnym...
 — Czemu nie?
 — Jakto? A mandat?...
 — Mandat? Świstek papieru...
 — Tak, tylko, że ten świstek papieru może się stać niemiłą rzeczywistością, jeśli pan zmusi sędziego do działania. Pańska obecność będzie uważana za prowokację.
 — A moja nieobecność za wyznanie. Ktoś, kto dziedziczy dwieście miljonów, nie kryje się