padają z koniem coraz głębiej w trzęsawisko, na które ich Prusak wprowadził. Niema ratunku. Z dzikim śmiechem zasypuje ich strzałami, kamieniami. Toną, setkami toną.
Klęska, okropna klęska.
Król powrócił z wyprawy z resztką niedobitków. Książę Henryk zginął z innymi, walcząc o rozszerzenie wiary chrześcijańskiej.
Od Bolesława Śmiałego rozpoczął się w Polsce, zarówno jak w innych krajach Europy, spór o władzę pomiędzy królem a wyższem duchowieństwem.
Biskupi i wogóle duchowieństwo, posiadając najwyższe w kraju wykształcenie, uważali, iż książęta i królowie powinni w ważnych sprawach zasięgać ich rady, okazywać im uszanowanie, a do spraw kościoła nie mieszać się wcale, uwalniając tym sposobem duchowieństwo od wszelkiej świeckiej zależności.
Królowie rozumowali inaczej. Niewiele dbali o książkową mądrość, ufali, że silną ręką poradzą sobie najlepiej, nie chcieli słyszeć o tem, aby ktoś, zamieszkały w ich kraju i pełniący poważne obowiązki, mógł nie ulegać ich władzy, a z rad duchowieństwa nie zawsze pragnęli korzystać.
I zdarzało się rozmaicie: pobożni i ulegli duchowieństwu monarchowie cieszyli się jego opieką i pomocą w każdej sprawie; dumni i nieulegli nara-
