Strona:Leo Belmont - Złotowłosa czarownica z Glarus.djvu/102

bierze gwoździe. Ja tu nie mieszkam! — odpar! ostro zmęczony i zniecierpliwiony ostatecznie lekarz.
 — W domu niema ich! — rozpaczliwie dowodził ojciec.
 — A więc... znosi je pielęgniarka! — odparł Gottlieb.
 — Jest to osoba pewna... czcigodna... przychyliłaby nieba dziecku. Atak „wymiotów gwoździowych“ nastąpił, zanim przybyła.
 — A więc... karmi je tem paskudztwem złośliwa służąca!
 — Narazie nie mamy nowej służącej zaprzeczyła matka. Ja sama gotuję dla dziecka.
 — No, to robi to dawna służąca!...
 — Odprawiliśmy poprzednią służącą, Annę Göldi wyjaśnił pan domu — ponieważ była niechlujną... Podała dziecku mleko i ciasta z gwoździami i śrubkami...
 — A! a! — więc jesteśmy w domu!
 Twarz Gottlieba rozjaśniła się. Aż zaklaskał w dłonie z radości:
 „Więc mamy winowajczynię!“
 Tschudi pokręcił głową przecząco:
 — Jest pewne, że Anna Göldi wyjechała... Nie znajduje się nawet w naszym kantonie... Owe zaś podejrzane wymioty nastąpiły już po jej odejściu.
 Gotlieb wzruszył ramionami:
 — No, to ja nie wiem, jak ona te sztuczki przysyła... Ale dałbym głowę za to, że to ona je przysyła...

 Na progu od chwil kilku stała pastorowa, która przyszła dowiedzieć się o zdrowie dziecka. Postąpi-