Strona:Lew Tołstoj - Za co.djvu/36

niezwykłego rozumu tego wielkiego męża.
 W ogólnej sumie jednak w życiu Migurskich było więcej szczęśliwych, chwil niż nieszczęśliwych.
 W ten sposób przeżyli pięć lat. Lecz nagle spadł na nich wielki, nieoczekiwany cios.
 Początkowo zachorowała im córka, a w dwa dni później zapadł na zdrowiu i chłopiec; cierpiał przez trzy dni, aż wreszcie czwartego zmarł bez pomocy lekarskiej (żadnego z lekarzy nie można było odnaleźć). W dwa dni potem umarła i dziewczynka.
 Albina nie rzuciła się do rzeki, gdyż na samą myśl o tem, coby uczynił jej mąż, dowiedziawszy się o tem samobójstwie, ogarniała ją trwoga. Ale życie poczęło jej ciążyć. Zawsze żywa i ruchliwa, zmieniła się, wszystkie domowe troski powierzyła Ludwice; całemi godzinami siedziała bezczynnie, zapatrzona przed siebie, to znowu zrywała się i uciekała do swego pokoiku, nie odpowiadając na słowa pociechy męża i Ludwiki, płakała, kiwając głową i prosząc, aby pozostawiono ją w spokoju.
 Latem chodziła na cmentarz i tu, nad grobem swych dzieci, rozdzierała swe