Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0755

Wisiuga, p. Wisiec.

Wiskać, p. Wiszczeć.

Wisny, giętki, ciągnący się (żelazo wisne).

Wisz, wiszar, 1) zarośla czepne zachwaszczone; 2) urwisko wiszące nad czem; 3) z brody bielą się wisze = kudły wiszące.

Wiszar, p. Wisz.

Wiszczeć, wiskać, piszczeć, krzyczeć.

Wiszoprost, linja prostopadła.

Wiszor, szczotka.

Wiślisko, dawny nurt Wisły.

Wiśnka, wisienka.

Wita, witka wielka, niezgrabna.

Witaj mi to! = dobry to zysk! wiwat!

Witalny, tyczący się witania, powitalny.

Witana, witanie, powitanie, przywitanie (oberwawszy przez łeb, cofali się po takiej witanej).

Witane, danina składana przez kmieci na przywitanie dziedzica lub dziedziczki.

Witanie anielskie = Pozdrowienie anielskie (= Zdrowaś Marja).

Witannik, puhar powitalny.

Witeczny, p. Wyteczny.

Witez, p. Witeź.

Witeź, witez, rycerz, bohater, junak.

Witpacher, gatunek drogiego wina zagranicznego.

Witrjoliczny, wytryolowy.

Witrykusz, p. Wytrykus.

Wituch, przepaska, rańtuch, którym się opasują siewcy pszenicy.

Witwa, gatunek wierzby.

Wiwenda, żywność.

Wizerunek, p. Wizerunk.

Wizerunk, wizerunek, 1) albo wizerowanie, wizerunek, obraz, podobizna, wyobrażenie, portret; 2) wzór, model (W. do budynku = plan, zarys; Skarga, W. kaznodziejski; W. cnoty); 3) dowód, przykład, próba czego (już sam W. cnoty Bolesława napełniał Polaków otuchą; wiele wizerunków