Błazeński, właściwy trefnisiowi, należący do niego; głupi, bezsensowny.
Błazeństwo, bzdurstwo, głupstwo, figle bezmyślne, dzieciństwo; figlowanie, dokazywanie.
Błazgoń — p. Blazgoń.
Błaznować, postępować, jak błazen, błazeństwa wyrabiać, głupie figle, miny stroić; niedorzeczności mówić; B. z kogo, z czego = żartować, drwić, szydzić.
Błaźnica, pgrdl., kobieta, robiąca głupstwa, błazeństwa, głupia, arogancka; prow. dzieciak; niedorostek.
Błaźnić się, robić głupstwa, błazeństwa, postępować, jak błazen; narażać się na nazwę błazna, kompromitować się.
Błąd, omyłka, nieprawda, wykroczenie, zboczenie; wprowadzić kogo w B. = mylnie objaśnić, oszukać; z B-du wyprowadzić = objaśnić kogo, wykazać mu prawdę; B. popełnić = zbłądzić; (o kobiecie) dać się uwieść.
Błądzić, błąkać się, iść przez bezdroża, iść nie tą drogą, którą potrzeba; mylić się, popełniać błędy, omyłki, nie trafiać; nie prowadzić się moralnie.
Błąkać się, tułać się, kołatać się, błądzić, plątać się, nie znajdować właściwej drogi.
Błąkanina, tułanie się, błąkanie się, błądzenie, szukanie drogi.
Błędnik, labirynt; labirynt w uchu: część przyrządu słuchowego: ucho wewnętrzne (fig.).
Błędny, mylny, fałszywy, wprowadzający w błąd; pełny omyłek, błędów, niepoprawny (styl, język); błąkający się, błądzący, tułający się; B. ognik = płonący gaz, wydobywający się z miejsc błotnych; B. rycerz = marzyciel, szukający ideałów nieurzeczywistnionych, p. Donkiszot; B. nerw = nerw mózgowy, którego włókna idą do krtani, płuc, żołądka i wątroby; B-ne koło = powracanie do punktu wyjścia, niemożność wyjścia z położenia.
Błękit, firmament, sklepienie niebieskie; barwa błękitna; odzienie koloru błękitnego; B. pruski, gatunek farby.
Błękitny, mający barwę błękitu, niebieski, modry, bławatny; krew B-na = krew arystokratyczna.
Błociarz, myśl., nazwa dzika.
Błocić, błotem walać; B. ś. = walać się błotem, szargać się.
Błocko, wielkie błoto, bagnisko.
Błogi, szczęśliwy, błogosławiony; dobroczynny, zbawienny; miły, przyjemny (uczucie), pełen rozkoszy.
Błogosławić, czcić, uwielbiać; dziękować z wysławianiem; dobrze życzyć, życzyć szczęścia; udzielać błogosławieństwa, poświęcać, święcić; B. na co = wyświęcać; żegnać znakiem krzyża Ś-go; szczęścić, darzyć, zsyłać szczęście; (o Bogu), zsyłać łaski na człowieka.
Błogosławieństwo, czynność błogosławienia, benedykcja; życzenie szczęścia; szczęście, pomyślność; B. boże, żart. = dzieci.
Błogosławiony, uwielbiony, wysławiony z dziękczynieniem; beatyfikowany, zaliczony przez kościół w poczet godnych uwielbienia i czci religijnej, jeszcze nie kanonizowany; szczęśliwy, błogi; zbawiony, pełen łaski Bożej; pełen szczęścia; kobieta w stanie błogosławionym = kobieta brzemienna.
Błogość, uczucie zadowolenia wewnętrznego.
Błona, tkanka giętka, wyściełająca lub otaczająca narządy ciała ludzkiego, zwierzęcego lub roślinnego, skórka bardzo cienka, plewa.
