Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/131

 Pociąg, pociągnięcie, pociągnienie, ciągnienie: koń do p-u = dobry do ciągnięcia ciężarów, koń pociągowy; jednym p-em, za jednym p-em = odrazu, od jednego razu; zrobienie rysu, narysowanie, nakreślenie: zrobić co jednym p-em pendzla, pióra; szereg wagonów kolejowych, osobowych a. towarowych, ciągnionych przez lokomotywę i stanowiących jedną całość: p. osobowy, towarowy, osobowo-towarowy czyli mieszany; p. błyskawiczny, kurjerski, pośpieszny, zwyczajny; p. wołowy = idący wolno i zatrzymujący ś. na wszystkich przystankach; p. miejscowy a. spacerowy a. podmiejski = obsługujący letniska podmiejskie i nie dochodzący do stacji krańcowej; p. pocztowy = przewożący listy i posyłki; p. gospodarczy = wysyłany na potrzeby kolei; p. nadzwyczajny = najśpieszniejszy, osobno, umyślnie wysyłany, ekspres; p. sanitarny = wiozący służbę lekarską i chorych; p. komunikacji bezpośredniej = przewożący podróżnych przez wielkie przestrzenie bez przesiadania, ekspres; szereg wozów transportowych, przewożących żywność i furaż dla wojska; całkowity zaprząg: dwa konie, dwa woły; przen., powab, ponęta, wabik, magnes, skłonność, chęć ku komu a. czemu: mieć p. do kogo a. czego; pasmo, ciąg, łańcuch (p. myśli).

 Pociągać, dok. Pociągnąć; ciągnieniem posuwać, poruszać, przenosić, przewozić z miejsca na miejsce, przybliżać, pomykać; szargać, targać; p. do sądu, do odpowiedzialności = zmuszać do zdawania sprawy, do zadośćuczynienia, zażądać stawiennictwa, zapozywać kogo, zaskarżać, proces komu wytaczać; przen., sprowadzać, powodować co, być przyczyną czego, wywoływać; przen., nęcić, wabić, ujmować, zniewalać,: zjednywać, skłaniać ku sobie; powlekać, pokrywać: p. farbą, lakierem; ostrzyć, wecować; zalatywać, powiewać (o wietrze); p. nosem = wąchać, wciągać śluz w nos zamiast go wytrzeć; p. ś., pociągać siebie samego; trwać, przedłużać ś., ciągnąć ś.

 Pociągająco, przysł., w sposób uprzejmy, skłaniający, pociągający.

 Pociągający, powabny, ponętny, ujmujący.

 Pociągły, mający większą długość niż szerokość, podługowaty, podłużny, owalny, wysmukły, ściągły (twarz p-a); wabiący, kuszący, nęcący; ciągnący ś.

 Pociągnąć, nied. Pociągać; ciężar z miejsca ruszyć, uciągnąć, posunąć, targnąć; p. z butelki, i z dzbana, z kufelka, z gąsiorka = napić ś., wypić, popić, łyknąć; p. linję = przeprowadzić ją dalej; p. worka = wydać trochę pieniędzy; p. z kogo = wyzyskać go, wyłudzić od niego pieniądze; skłonić, zniewolić do czego, wciągnąć, poprowadzić: p. do złego, do dobrego; p. do zguby — doprowadzić; uderzyć, kopnąć; p. karty, pasjans, kabałę = rozłożyć; p. sztosu, djabełka = zagrać w te gry; pójść, i udać ś. dalej, puścić ś. w drogę, pojechać, posunąć ś.; pożyć, potrwać, pobyć; chory niedługo p-nie = umrze; zajść, zajechać, dojść do czego: z taką sumą niedaleko p-niesz = nie na długo ci starczy; p. ś., pociągnąć siebie samego, potrwać, powlec ś.: to ś. długo p-nie = potrwa; wysilić ś., wytężyć wszystkie siły, użyć wszystkich I środków dla osiągnięcia czego.

 Pociągnienie, Pociągnięcie, rzecz. od Pociągnąć.

 Pociągowy, zdolny do ciągnięcia: koń p. = nie do jazdy wierzchem; należący do pociągu, przy