Poliemja, gr., pełnokrwistość.
Polifagja, gr., obżarstwo chorobliwe.
Polifiletyzm, Poligienizm, Poligienezizm, gr., teorja, wyprowadzająca gatunki jestestw organicznych od wielu gatunków pierwotnych.
Polifoniczny, gr., w muz., wielogłosowy.
Poligamja, gr., wielożeństwo, związek małżeński jednego mężczyzny z kilku kobietami; istnienie na tej samej roślinie kwiatów obupłciowych obok jednopłciowych.
Poligienja, gr., pogląd, że ludzie pochodzą od kilku pierwotnych par odrębnych.
Poliglota, gr., człowiek, mówiący wieloma językami.
Poliglotyzm, Poliglotyczność, gr., znajomość wielu języków.
Poligon, gr., wielokąt, wielobok; w wojs., szaniec wieloboczny zamknięty; p. artyleryjski = pole do ćwiczeń w strzelaniu z dział.
Poligraf, gr., autor wielu dzieł z rozmaitych gałęzi nauk; maszyna do kopjowania pisma w wielu egzemplarzach.
Poligraficzny, gr., tajemny, umówiony: pismo p-e.
Poligrafja, gr., pisanie znakami a. cyframi umówionemi, mającemi oznaczać właściwe litery a. wyrazy.
Poligran, gr., wielokąt.
Polihistor, gr., uczony, posiadający wszechstronne wiadomości z różnych dziedzin wiedzy (zwłaszcza historji i literatury).
Polihistorja, gr., wszechstronne wykształcenie naukowe.
Polihymnja, gr., muza pieśni lirycznej, wymowy i muzyki.
Poliklinika, gr., nauczanie praktyczne medycyny na chorych w ich mieszkaniach prywatnych pod nadzorem profesora z kliniki.
Polikracja, gr., wspólne panowanie wielu.
Polikwidować, łć., podać, zamieścić w rachunku, policzyć.
Polilalja, gr., naśladowanie wielu głosów, brzuchomówstwo.
Polilogja, gr., rozmowa wielu osób naraz, gwar.
Polimerja, gr., wielokrotność; w chemji: jednakowy skład procentowy niektórych ciał przy odmienności pierwiastków.
Polimeryczne gr. ciała = ciała złożone z odmiennych pierwiastków chemicznych, podobne atoli ilością składowych atomów.
Polimeryzm, gr., potworność, polegająca na zbyt wielkiej liczbie jakich członków ciała.
Polimorficzny, gr., wielokształtny; p-e ciała, mające jednakowy skład chemiczny, ale tworzące kryształy odmiennego kształtu.
Polimorfizm, Polimorfja, gr., wielokształtność, zjawisko, polegające na tym, że jeden i ten sam utwór: związek chemiczny, roślina, zwierzę, może istnieć w kilku różnych, ale zawsze stałych, jemu tylko właściwych formach.
Polinieć, stracić włosy, pierze, wylinieć.
Polinjować, poprowadzić linje na papierze do pisania na nich a. między niemi.
Polinom, gr., w mat., wielomian.
Polip, gr., żyjątko morskie, należące do typu jamochłonnych, o ciele galaretowatym i wielu ramionach, otaczających otwór ustny, zwierzokrzew (fig.); chorobliwa narośl, rozwijająca ś. na błonie śluzowej różnych narządów i jam ciała.
Polipnik, gr., gromada zwierząt polipów, tworząca kolonję, przytwierdzoną stale do jakiego podwodnego przedmiotu.
