czynić, czynić coś powtórnie, unikając poprzedniego błędu; zjadać, pić jeszcze, przykładać sobie.
Poprawiciel, ten, co poprawia.
Poprawić — p. nied. Poprawiać.
Poprawiny, uczta u pana młodego a. u rodziców panny młodej nazajutrz po weselu, przenosiny; pijatyka powtórzona, drugi bankiet.
Poprawka, poprawienie jakiegoś niewielkiego błędu, usterki, przeróbka drobna: p. w rękopisie, w druku; p. u krawca w ubraniu, źle zrobionym; egzamin dodatkowy przedwakacyjny a. powakacyjny dla poprawienia złego stopnia.
Poprawność, przymiot tego, co jest bez błędu, nienaganność.
Poprawny, mogący być poprawionym; nienaganny; przykładny, nie ulegający zarzutom; właściwy, jak być powinien, wolny od błędów, usterek, ale bez polotu (o dziele sztuki, poezji).
Popręg, pas do podpinania siodła na koniu (fig.); przen., dopiąć, ucisnąć, ściągnąć komu p-ów = wziąć go krótko, ująć w karby, w ryzy, ujarzmić go, poskromić.
Poprętnica, roślina z rodziny powojowatych, poprętnia.
Poprężyć, nakładać popręg, ściągać, ściskać popręgiem.
Poprobować, Popróbować, spróbować, trochę zjeść czego dla poznania smaku, pokosztować, doświadczyć czego; p. ś. z kim, pomocować ś., poborykać ś. z nim.
Poprosić, zanieść prośbę do kogo, zwrócić ś. do kogo z prośbą; sprosić, zaprosić (gości).
Poprostu, przysł., prostym sposobem, niewytwornie, niewybrednie, zwyczajnie, bez pretensji; bez ceremonji, wprost, prosto z mostu, wręcz, nie owijając w bawełnę.
Poprowadzić, udać ś. dokąd, prowadząc kogo, przewodnicząc komu, powieść, zaprowadzić; pokierować, nadać czemu kierunek, obrót; przeprowadzić, przeciągnąć, wyznaczyć, zrobić: p. linję, drogę, ulicę, rów; przen., być na czele czego, przybyć pierwszy, przewodniczyć czemu, wieść rej w czym; przen., spowodować, wywołać; p. ś., poprowadzić ś. nawzajem.
Popróchniały, zupełnie spróchniały.
Popróchnieć, obrócić ś. w proch, spróchnieć.
Popróć, Popruć, spróć wiele rzeczy, spróć coś w wielu miejscach, spróć zupełnie.
Poprószyć, posypać czym drobnym, miałkim; potrząść prochem, pokurzyć, opylić; prósząc popadać: śnieg p-ył.
Popróżnicy, przysł., próżno, daremnie, napróżno, bezcelowo.
Popróżnować, strawić jakiś czas na próżnowaniu; nic przez jakiś czas nie robić.
Poprucie, kraj, położony nad Prutem, pobrzeże Prutu.
Popruć — p. Popróć.
Poprusaczyć się, zostać Prusakiem, sprusaczyć ś.
Popruski, pozostały po pruskich rządach, ten, który nastąpił po rządach pruskich, opuszczony przez Prusaków.
Poprymasowski, stanowiący niegdyś własność prymasów polskich.
Popryskać, spryskać, opryskać, pokropić, z bryzgać.
Popryszczyć, obsypać dokoła pryszczami; p. ś., dostać pryszczy, okryć ś. pryszczami.
Poprząść, wszystko uprząść, co było do sprzędzenia.
Poprzątać, dok. Poprzątnąć; wszystko sprzątać, doprowadzać do porządku.
