kaz, komis, polecenie, posłannictwo.
Porucznik, oficer, mający rangę niższą od kapitana, a wyższą od podporucznika, lejtnant; gienerał-porucznik — p. Gienerał; w Rzpltej Polskiej wysoki stopień oficerski w armji, namiestnik.
Porucznikować, być porucznikiem, służyć jako porucznik.
Poruczyć — p. nied. Poruczać.
Porumienić, zrumienić wiele rzeczy kolejno; p. ś., rumienić ś.
Poruszać, dok. Poruszyć; wprawiać w ruch, ruszać z miejsca, zmuszać do zmiany położenia, sprawiać, aby ś. coś ruszyło, pobudzać do ruchu; chwiać, targać; dotykać ś. czego; przen., wzruszać, roztkliwiać, podniecać, podburzać, wyprowadzać z równowagi, obruszać, oburzać; p. zwierza = zmuszać go do zmiany legowiska; p. ziemię = skopywać; p. niebo i ziemię = używać wszelkich środków dla osiągnięcia czego; p. wszystkich sposobów = używać ich, uciekać ś. do nich; p. sprawę jaką = podnosić, wszczynać; p. ś., czynić ruch jakiś; iść, chodzić; oburzać ś., obruszać ś., wychodzić z równowagi, wzruszać ś., roztkliwiać ś., rozczulać ś.
Poruszczyć, zruszczyć wielu.
Poruszenie, ruch, ruszenie, szerzenie ś.; wzruszenie, wstrząśnięcie, wzburzenie, podniecenie.
Poruszyć — p. nied. Poruszać.
Porwać — p. nied. Porywać; chwycić co, unieść, rozerwać na kawałki, poszarpać; p. ś., wstać raptownie, zerwać ś., skoczyć, targnąć ś., rzucić ś. na kogo, wziąć ś. gwałtownie do kogo, do czego; poszarpać ś.
Poryblin, roślina z gromady paprotników, klasy widłaków, leszczownik, rypina (fig.).
Porychlić się, pośpieszyć się.
Poryczeć, jakiś czas ryczeć.
Poryć, zryć coś w wielu miejscach; popyskać.
Porygować papier = polinjować go pięciolinjami nutowemi; porobić rygi; do wierzchniego materjału przyszywać rzadkim ściegiem podszewkę a. inny spód.
Poryk, ryk, porykiwanie, ryczenie, ryknięcie.
Porykiwać, Porykać, ryczeć raz po raz.
Porysować, porobić rysy, szramy, szpary; pokreślić; narysować co, wyrysować co; p. ś., dostać rysów, szczelin, zarysować ś., spękać, popękać.
Porysowany, pełen rys, szczelin, popękany, spękany.
Poryw, rwanie ś. do czego; pociąg, chęć gwałtowna, pęd, napór, prąd; uniesienie, podniecenie ducha, zapał, zapęd.
Porywać, dok. Porwać; chwytać dla zabrania, dla uniesienia z sobą, dla uprowadzenia, dla uwiedzenia, chwytać gwałtownie, łapać, ukradłszy unosić; przen., zachwycać, unosić, pociągać, oczarowywać, olśniewać, wprowadzać w stan podniecenia, wzruszać; chwytać, ujmować, łapać za co: p. za łeb, za kołnierz; przen., napadać, nawiedzać, obejmować, opanowywać, ogarniać: p-a mnie gniew, pasja, śmiech, gorączka, bóle; zacząć pojmować, przyswajać sobie; p. ś., zrywać ś., wstawać szybko, gwałtownie; chwytać ś., jąć ś. czego, targać ś., rzucać ś. na kogo: p. ś. do broni, do pałasza, p. ś. z kijem na kogo; podejmować ś. czego zuchwale, zamierzać ś., rzucać się do czego, zrywać ś.: p. ś. z motyką na słońce = chcieć wykonać rzecz niemożliwą; rzucać ś. na siebie nawzajem, łapać jeden drugiego: porwali ś. za łby, za czu-
