ziemi, styczna do powierzchni ziemi; p. matematyczny a. rzeczywisty = przechodzący przez środek ziemi; p. oceanu, p. wody = płaszczyzna wody, pozostającej w równowadze; wzniesienie: 5000 metrów nad p-em morza a. ponad p. morza; stan wody, wysokość wody w rzece; wysoki, nizki p.; przen., mierność, pospolitość, nędza duchowa, gnuśność, powszedniość: ulatywać nad p-y = wznosić ś. duchowo; przen., stopień, faza rozwoju: p. nauki, cywilizacji, obyczajów; p. umysłowy, moralny; w górnic., piętro.
Poziomka, roślina i owoc jej z rodziny różowatych (f.).
Poziomkowy, z poziomek wyrobiony.
Poziomnik, przyrząd, służący do oznaczania różnic poziomów rożnych punktów na powierzchni ziemi.
Poziomo, przysł. od Poziomy.
Poziomość, powszedniość, mierność, pospolitość, marność, nędza duchowa.
Poziomować, znajdować poziom, niwelować, dochodzić różnicy wysokości jakiego miejsca ponad drugie a. nad poziom morza.
Poziomy, równoległy do poziomu, prostopadły do pionowego, horyzontalny; czołgający ś., nizki, karłowaty, pełzający, ścielący ś. po ziemi; przen., powszedni, bez polotu wyższego, podły, gminny, pospolity, marny.
Pozłacać, dok. Pozłocić; powlekać po wierzchu cieniutką warstwą złota, barwić na kolor złota, oblewać światłością; p. ś., być pozłacanym, połyskiwać złotem.
Pozłacany, Pozłocisty, powleczony cieniutką warstwą złota, platerowany złotem; pozornie bogaty; błyszczący pozorami złudnemi, grzeczność, przyjaźń p-na = obłudna, nieszczera; przen., młodzież pozłacana, starająca ś. dorównać bogatym paniczom rozrzutnością i hulaszcznym życiem.
Pozłocisty — p. Pozłacany.
Pozłota, czynność złocenia, pozłacania; to, czym pozłocono, warstewka złota, pokrywająca powierzchnię jakiegoś przedmiotu; głowa do p-ty = głupiec; przen., szych, blichtr, świecidełka; krążki tłuszczu, oka na powierzchni zupy, frytura.
Pozłotka, zdr. od Pozłota.
Pozłotnictwo, zajęcie, fach pozłotnika.
Pozłotniczy, przym. od Pozłotnik; dotyczący pozłacania.
Pozłotnik, rzemieślnik, trudniący ś. pozłacaniem.
Pozłotowina, ozdoba złocona.
Poznać — p. nied. Poznawać.
Poznajamiać, dok. Poznajomić; czynić kogo znajomym z kim drugim, zapoznawać kogo z kim, zaznajamiać; oznajamiać kogo z i czymś mu nieznanym, wtajemniczać w co; p. ś., zabierać znajomość z kim; zapoznawać ś. z kim a. z czym, obznajmiać ś. z czym, wtajemniczać ś. w co.
Poznajomu, jak dobry znajomy; przysł., z powodu dobrej znajomości, poufale, bez ceremonji.
Poznaka, to, po czym kogo a. co poznają, wskazówka, objaw, znak, oznaka.
Poznanie, czynność poznawania kogo a. czego, zawieranie znajomości z kim; świadomość, znajomość, wiadomość, wiedza; zdolność poznawania, pojęcie, rozum, umysł; p. ś., zawarcie znajomości z kim, przekonanie ś. o wartości kogo a. czego.
Poznawać, dok. Poznać; pojmować rozumem, dochodzić do świadomości czego; miarkować, postrzegać, domyślać ś., odgadywać;
