Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/310

pójść p. = odejść, wynosić ś., oddalać ś.; puścić p. = zapomnieć, puścić w niepamięć; wyrzucić, wypędzić, przepędzić p. = wypędzić daleko, kazać iść sobie, kędy oczy poniosą.

 Predamnacja, łć., potępienie z góry.

 Predestynacja, łć., przeznaczenie, dola, los.

 Predestynować, łć., przesądzać z góry.

 Predestynowany, łć., ten, komu przeznaczenie z góry wytknęło drogę życia i rodzaj działalności.

 Predeterminować, łć., z góry określać, zawczasu decydować o czyim losie a. o sposobie zużytkowania kogo a. czego.

 Predominować, łć., górować, mieć pierwszeństwo.

 Predykacja, łć., kazanie, nauka.

 Predykant, łć., kaznodzieja.

 Predykat, łć., w gram., orzeczenie, orzecznik, omówienie, opowiednik w zdaniu.

 Predykować, łć., przepowiadać, wróżyć.

 Predylekcja, łć., szczególne upodobanie do czego, do kogo, przekładanie, lubienie czego albo kogo.

 Predysponować, łć., usposabiać.

 Predyspozycja, łć., usposobienie, skłonność do czego; skłonność organizmu do ulegania jakim chorobom.

 Preegzystencja, łć., byt uprzedni, istnienie duszy ludzkiej przed połączeniem ś. jej z ciałem.

 Prefacja, łć., wstęp, przedmowa; część Mszy Św., następująca po Offertorjum, a poprzedzająca Kanon.

 Prefekt, łć., u starożytnych Rzymian: tytuł wielkorządców niektórych prowincji, np. p. Gallji, p. Egiptu; administracyjny naczelnik departamentu we Francji; dyrektor policji w wielkich miastach; ksiądz, wykładający religję w szkołach i seminarjach.

 Prefektostwo, łć., okres urzędowania prefekta; biuro prefekta, prefektura; zbior., prefekt z żoną.

 Prefektura, łć., okrąg, podlegający władzy prefekta; urząd i miejsce urzędowania prefekta.

 Prefekturalny, łć., dotyczący prefektury.

 Preferans, fr., szczególne względy, okazywane komu, oddawanie komu pierwszeństwa przed innemi; rodzaj gry komersowej w karty, w której rozstrzyga ilość wziątek; p. oficerski = gra dwuosobowa we 24 karty, z dwoma renonsami.

 Preferansista, fr., grający chętnie i umiejętnie w preferansa.

 Preferek, fr., żart. — p. Preferans.

 Preferencja, łć., pierwszeństwo, wyższość nad innymi, przekładanie czego nad co.

 Preferować, łć., przekładać jedną rzecz a. osobę nad drugą, dawać pierwszeństwo.

 Prefiks, łć., w gram., przedrostek, przybranka.

 Preformacja, łć., istnienie pierwotne w zarodku.

 Preformacyjny, łć., przym. od Preformacja; p-a teorja = historja rozwoju.

 Pregrawacja, łć., obciążenie.

 Prehistorja, łć., dzieje przedhistoryczne.

 Prejskurant, nm., wykaz cen, cennik.

 Prejudicjum, łć., szkoda, strata; odpowiedzialność; zawiadomienie o mającym być wydanym wyroku.

 Prejudykat, łć., dosłownie: przedsąd, uprzedzenie; w prawie: wyrok sądowy miarodajny dla następnych wyroków, wydawanych w podobnych sprawach; szkodliwe następstwa, wynikające dla