Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/734

Ta strona została przepisana.

huta s-a = warzelnia soli; kwas s. = kwas chlorowodorny, chlorowodór.

Solo, wł., sam jeden; samotnie, pojedyńczo; utwór muzyczny lub śpiew wykonany na jednym instrumencie, lub przez jednego śpiewaka, z akompanjamentem lub bez; taniec wykonany przez jednego tancerza lab tancerkę.

Solodajny, Solonośny, zawierający sól; wydający sól.

Solomierz, narzędzie do oznaczania ilości soli w roztworze, halimetr.

Solon, prawodawca Aten, jeden z siedmiu mędrców greckich (594 przed Chr.); przen., mądry prawodawca.

Solonka, mięso solone.

Solonośnyp. Solodajny.

Solotworny, tworzący sól, wydający sól.

Solowar, człowiek, zajmujący ś. warzeniem soli.

Solowarnia, warzelnia soli, huta solna.

Solowarny, służący do warzenia soli.

Solowe (-ego), cło od soli, podatek od soli.

Solowy, wł., wykonywany przez jedną osobę: gra s-a, taniec s.

Solówka, sos słony, pozostający od solonych potraw, np. mięsa, śledzi i t. p.; beczka na sól, po soli.

Solpuga, łć., gatunek pająka z działu tejże nazwy (fig.).

Solsticjum, łć., punkt największego oddalenia słońca od równika, przesilenie dzienne (letnie), 21 czerwa, albo nocne (zimowe) 21 grudnia.

Solucja, łć., rozwiązanie zagadnienia; roztwór; przejście w stan ciekły; rozwolnienie żołądka, wypróżnienie.

Solut, łć., w drukarstwie: ustęp, złożony pismem tekstowym, bez spacji.

Solwencja, łć., możność płacenia zobowiązań.

Solwować, łć., rozwiązać; zapłacić; odłożyć (sesję), odraczać.

Soła, woda słona; rafa podwodna, mielizna.

Sołdacik, ros., zdr. od Sołdat.

Sołdacki, ros., żołnierski, żołdacki.

Sołdat, ros., szeregowiec w wojsku rosyjskim.

Sołdatka, ros., żona żołnierza rosyjskiego.

Sołectwo, posiadłość ziemska, do której był przywiązany urząd sołtysa, godność, urząd sołtysa.

Sołek, piwniczka na mleczywo, sklepik.

Sołoducha, Słoducha, ukr., zupa słodka, przyrządzana z mąki żytniej i gryczanej.

Sołowy, (od Sół) śpiżarniany.

Sołpuga, łć.p. Solpuga.

Sołtana, dawna suknia kobieca futrem podbita.

Sołtys, nm., najniższy urzędnik administacyjny wiejski, przełożony nad jedną z kilku wsi, tworzących gminę.

Sołtysiak, nm., syn sołtysa.

Sołtysianka, Sołtysówna, nm., córka sołtysa.

Sołtyska, Sołtysowa, nm., żona sołtysa.

Sołtysostwo, Sołtysowstwo, nm., urząd sołtysa; dom sołtysa; sołtys z żoną; bardzo mała królewszczyzna, dawana za zasługę, jako chleb dobrze zasłużonym.

Sołtysowski, Sołtysi, Sołtysowy, nm., odnoszący ś. do sołtysa, właściwy sołtysowi.

Soma, sanskr., u starożytnych Hindusów: napój boski, nektar.

Somacja, łć., żądanie połączone z zagrożeniem, odezwa nalegająca, ultimatum.

Somatologja, gr., nauka o cie-