Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/812

Ta strona została przepisana.

bić z czego, widnieć w czym, pałać: gniew s-a mu z oczu; o drzewie, o roślinie: dostawać nowych pędów, rosnąć szybko w górę; s. daleko myślą, marzeniem = wybiegać myślą, sięgać, bujać; s. oczami = zerkać, strzyc, słodkie oczy robić; s. do nieba modlitwami = zanosić modlitwy gorące; strzeliło mu coś do głowy = przyszło do głowy, ubrdało ś; bąki s. = nic nie robić, marnować czas na bezmyślnym włóczeniu ś., bezczynności; s. kogo, co, zabijać strzałami z broni palnej, polować na co; s. ś., pojedynkować ś. na broń palną.

Strzelaki, drwa opałowe świerkowe, trzaskające w czasie palenia ś. na kominie; węgielki drobne, które z powyższych drzew wpadają w garnki, zanieczyszczając potrawy.

Strzelanina, ciągłe strzelanie, częste wystrzały.

Strzelba, przyrząd do wyrzucania pocisków za pomocą materji wybuchowej, broń palna, fuzja; zbiór., żołnierze, uzbrojeni w strzelby, strzelcy, strzelanina, strzelanie.

Strzelbeczka, mała strzelba.

Strzelbica, wielka, niezgrabna strzelba.

Strzelbina, Strzelbinka, marna, licha, strzelba.

Strzelbiskop. Strzelba.

Strzelbka, mała strzelba.

Strzelbmajster, Strzelbmistrz, rzemieślnik, wyrabiający strzelby, puszkarz.

Strzelbonosiec, niewolnik a. służący, niosący za myśliwcem broń podczas polowania.

Strzelbowy, odnoszący ś. do strzelby.

Strzelcowa (-ej), żona strzelca.

Strzelczy, Strzelecki, odnoszący ś. do strzelca, do strzelania: koń s. koń strzelca w dawnej jeździe polskiej.

Strzelczyk, młody strzelec; chłopiec do posługi przy myśliwym; ryba cierniopromienna, łuskopłetwa, pospolita na wyspie Jawie (fig.).

Strzelczyni, Strzelczyna, forma żeńska od Strzelec.

Strzelec, człowiek, umiejący strzelać; myśliwy, myśliwiec; żołnierz pieszy a. konny, którego zadaniem jest strzelać do nieprzyjaciela, karabinjer, jegier; artylerzysta, puszkarz; strażnik części lasu, leśnik, lasowy, gajowy; służący, oficjalista, którego obowiązkiem jest dostarczanie zwierzyny na stół pański; człowiek do posługi, lokaj, zwłaszcza do stania za pojazdem; jedna z konstelacji zodjakowych (fig.); gatunek węża.

Strzeleckip. Strzelczy.

Strzelectwo, sztuka łowiecka, łowiectwo, myśliwstwo.

Strzelicap. Strelicja, Strzałka.

Strzelićp. nied. Strzelać.

Strzeliga, roślina z rodziny borowicowatych.

Strzeligłóg, roślina z rodziny arnotowatych, strzeligłożyna, zatarń.

Strzelisty, obfitujący w strzały, ze strzał zrobiony; mający podobieństwo do strzały: szybki, jak strzała, ostry, przeszywający, jak strzała; wybujały, smukły, wysmukły, smagły, wyniosły; wzniosły, szczytny; wzbijający ś. w górę nakształt pocisku a. strzały; gorący, żarliwy.

Strzeliście, Strzelisto, przysł. od Strzelisty.

Strzeliwo, amunicja.

Strzelne (-ego), opłata za strzelanie, za prawo polowania na czyim gruncie.