Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/816

Ta strona została przepisana.

Stugłów, w Grecji starożytnej: ofiara ze stu zwierząt, hekatomba.

Stugramowy, ważący sto gramów.

Stugrodny, Stugrodyp. Stogrodny.

Stuimienny, Stoimienny, mający sto imion, sto nazw.

Stujenodniowy, trwający sto jeden dni.

Stujęzyczny, Stojęzyczny, mający jakby sto języków; przen., donośny, rozgłośny, szeroko ś. rozchodzący.

Stuk, stukanie; stuknięcie, kołatanie, odgłos stukania.

Stuk!, Sztuk!, wykrz., naśladujący lekkie uderzanie, puk! puk!

Stukać, dok. Stuknąć; uderzać w co z łoskotem, kołatać, pukać głośno; bić, tętnić: serce mi s-a; s. ś., uderzać, kołatać; robić hałas, kołatać ś., chodzić z łoskotem; uderzać kieliszkiem o kieliszek przed wypiciem trunku na znak wzajemnej życzliwości.

Stukanina, ciągłe stukanie, kołatanie, pukanie, stukot.

Stukawkap. Plesymetr.

Stukilometrowy, mający sto kilometrów długości.

Stuknąćp. nied. Stukać.

Stukolorowy, stobarwny.

Stukolumnowyp. Stokolumnowy.

Stukomnatnyp. Stokomnatny.

Stukonny, odnoszący ś. do stu koni, zaprzężony w sto koni, mający siłę stu koni.

Stukot, stukanie, stukanina, pukanina, odgłos stukania.

Stukotać, stukać ustawicznie, raz po raz.

Stukułka, pewna gra hazardowna w karty.

Stulać, dok. Stulić; kulić, składać, zwierać, ściskać, ściągać, zaciskać, zasklepiać, zamykać; podwijać pod siebie, kurczyć, podkulać; s. oczy = mrużyć; stul gębę!, stul pysk! = zamilcz!; s. ś., ściskać ś., zwierać ś., kurczyć ś., zamykać ś., zwijać ś.; oczy mi ś. s-ają = kleją ś., męczą ś., chce mi ś. spać.

Stulecie, okres stu lat, wiek; setna rocznica; jubileusz stuletni.

Stulejka, zwężenie napletka, niemożność odchylenia go; zwężenie powieki.

Stuletni, Stoletni, mający sto lat wieku; trwający sto lat; przypadający co sto lat; przypadający po stu latach: jubileusz s.

Stuletnik, człowiek mający sto lat wieku.

Stulićp. nied. Stulać.

Stuliny, u Rusinów ciasto weselne.

Stulistny, Stoliściowy, składający ś. ze stu liści: róża s.

Stulisz, roślina z rodziny krzyżowych; rzodkiewnik (fig.).

Stuła, łć., część obrzędowego ubioru kapłańskiego, rodzaj długiej i niezbyt szerokiej wstęgi, wyrobionej z tej samej materji, co ornat, a wdziewanej na szyję (fig.).

Stułbia, zwierzę jamochłonne z rodziny stułbiowatych (fig.).

Stułbiopławy, rodzaj zwierząt jamochłonnych.

Stułbiowaty, mający kształt stułbi; s-e = rodzina zwierząt jamochłonnych.

Stułebny, Stułbisty, mający jakby sto łbów, stugłowy.

Stułokciowy, Stołokciowy, długi na sto łokci.

Stumanić, wprowadzić w błąd przez tumanienie, oszukać.

Stumarkowyp. Stomarkowy.

Stumarkówkap. Stomarkówka.