nić, łudzić bałamucić; s. ś., = durzyć ś.
Szałapuctwo, postępowanie wartogłowa, trzpiota; w lm., warcholstwo, zamieszki, niepokój.
Szałaput, Szaławiła, roztrzepaniec, lekkomyślny narwanie, pustak, trzpiot, fircyk, zawadjaka.
Szałas, węg., buda z chróstu, naprędce uklecona, służąca za mieszkanie tymczasowe pasterzom, myśliwcom, podróżnikom.
Szałasik, węg., mały szałas.
Szałasnica, węg., kobieta narwana, warjatka; awanturnica; jędza, furja, wiedźma.
Szaławiła — p. Szałaput.
Szałwia, roślina z rodziny wargowatych (fig.).
Szamada, port., znak lub oznajmienie, uczynione odgłosem bębna przez oblężonych, jako wezwanie do układów; oznajmienie gotowości poddania ś., kapitulowania.
Szamaja, gatunek ryby karpiowatej.
Szamani, najniższa klasa tatarskich duchownych, którzy jednocześnie są lekarzami, czarownikami i zaklinaczami duchów.
Szamanizm, religja, głoszona przez szamanów, oparta na gusłach, czarach, podług której Bóg stworzył świat, ale rządzą światem duchy złe i dobre, wyznawana przez niektóre półdzikie ludy północno-azjatyckie.
Szambelan, fr., wysoki urzędnik dworski, pełniący urząd na pokojach monarszych przy osobie panującego, podkomorzy.
Szambelanic, syn szambelana.
Szambelanja, fr., godność, urząd szambelana.
Szambelanka, Szambelanówna, fr., córka szambelana
Szambelanować, fr., u kogo, być jego powiernikiem, totumfackim.
Szambelański, fr., należący do szambelana, właściwy szambelanowi.
Szambelaństwo, fr. — p. Szambelanja; zbior., szambelan z żoną.
Szambertyn, fr., (Chambertin), gatunek wina francuskiego.
Szambran, suknia kobieca z litej materji.
Szamerować, nm., wyszywać plecionką, galonem, bramować; przen., obmawiać kogo; brać go na język.
Szamerowanie, nm., wyszycie taśmą, galonem; szmuklerska ozdoba przodu ubiorów męskich i damskich, złożona z taśm, naszytych równolegle wpoprzek, zakończonych pętlami i guzami; obmowa.
Szamerunek, nm. — p. Szamerowanie.
Szamoa, fr. — p. Szamua.
Szamotać, szarpać, targać, rwać kogo, ciągnąć kogo w różne strony; s. ś., rzucać ś. w różne strony, miotać ś., ciskać ś.; s. ś. z kim, spierać ś. z kim, mocować ś. z kim, szarpać ś. nawzajem;: szastać ś., miotać ś., trzepotać ś.
Szamotka, gatunek cegły ogniotrwałej, zrobionej z mufli hutniczych.
Szamotłoch, roślina z gromady mchów.
Szamotowy, fr., kamień = ogniotrwała masa, wyrobiona z glinianych mufli, okrywających przy wypalaniu wyroby porcelanowe, następnie sproszkowanych, urobiona na ciasto i w silnym ogniu wypalona, bardzo wytrzymała na działanie wysokich temperatur, stąd używana na tygle do topienia szkła, metali, na cegły do pieców hutniczych, rury i t. p.; s-e wyroby = rodzaj wyrobów ceramicznych, składających ś. z je-
