Szepleniuch, Szeplun, mężczyzna szepleniący.
Szeplunka, kobieta szepleniąca.
Szepnąć — p. Szeptać.
Szept, cicha, ledwo dosłyszalna mowa, szmer, szelest.
Szeptać, dok. Szepnąć; mówić cicho, ledwie dosłyszalnie, mówić półgłosem, mówić komu do ucha; zwierzać ś. komu z tajemnicy, mówić pokryjomu, mówić o czym cicho, tajemniczo, na osobności; podpowiadać szeptem; szemrzeć, narzekać po cichu; poddawać komu jakie myśli, przeczucia, podszeptywać, napomykać; szemrzeć, szeleścić; s. między sobą = naradzać ś. tajemnie, umawiać ś., burzyć ś.
Szeptanina, długotrwałe, niezajmujące a. podejrzane szepty.
Szerarpia, roślina z rodziny marzannowatych (f.).
Szerchla, krótka, twarda szerść na owcy a. innym zwierzęciu.
Szerchlowaty, okryty szerchlą.
Szereg, pewna ilość osób a. przedmiotów, ułożonych, ustawionych równo jedne obok drugich, rząd, linja; niewielki oddział żołnierzy, glid; zbiór ludzi, pracujących wspólnie dla wspólnego celu a. połączonych wspólnością zawodu, kadry; w mat., zestawienie pewnej ilości liczb a. wyrazów algebraicznych, zwiększających ś. lub zmniejszających jednostajnie; służyć w s-ch = służyć w armji, być żołnierzem; być w pierwszym s-u = wyróżniać ś. z pośród innych, przodować innym.
Szeregować, ustawiać, rozstawiać w szeregi, rozkładać, układać w szeregi; klasyfikować, systematyzować; służyć w wojsku za szeregowca.
Szeregowiec, prosty żołnierz, żołnierz szeregowy.
Szeregowy, odnoszący ś. do szeregu, należący do szeregu; rzecz., prosty żołnierz, szeregowiec.
Szeremere, mieć bzika; mieć w głowie, być pijanym.
Szerepetka, Szarapatka, człowiek niższego pochodzenia i nie posiadający majątku, hołysz, obdartus, oberwaniec, gołota.
Szerl, nm., gatunek czarnego turmalitu.
Szerm, machnięcie, cios.
Szermierka, nm., szermowanie, walka szermierska; sztuka szermowania. fechtunek, zapaśnictwo; s. literacka = polemika; forma ż. od Szermierz.
Szermierski, nm., właściwy szermierzowi, odnoszący ś. do szermowania.
Szermierstwo, nm., sztuka szermowania, szermierka; zajęcie szermierza.
Szermierz, nm., człowiek biegły w fechtunku, fechmistrz; gladjator rzymski, zapaśnik; przen., bojownik, człowiek, walczący za jaką sprawę, za jaką ideę; stronnik czyj, zwolennik jakiej partji; zręczny polemista.
Szermierzyć, nm., być szermierzem, szermować.
Szermować, nm., walczyć, jak szermierz, fechtować ś., walczyć białą bronią; wogóle walczyć, walkę toczyć, zmagać ś. z kim na wszelki sposób; przen., s. językiem = walczyć mową, mówić gwałtownie a. uszczypliwie, spierać ś., i dysputować gwałtownie, sprzeczać ś.; s. piórem = walczyć pismem, polemizować; dworować sobie, żartować; popisywać ś. czymś chełpliwie, wyjeżdżać z czymś na plac.
Szeroce — p. Szeroko.
Szeroki, mający znaczną przestrzeń w kierunku równoległym
