Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/894

Ta strona została przepisana.

Sztankielerkap. Sztejnkielerka.

Sztathalter, nm., namiestnik kraju.

Szteg, nm., w drukarst.: drewniana sztabka, wkładana pomiędzy kolumny druku.

Sztejngut, nm.p. Sztajngut.

Sztejnkieler, nm., kij z osadzoną na końcu poprzecznie deszczułką, wykrojoną u góry, ułatwiający uderzenie bili na bilardzie, służąc za podpórkę dla kija.

Sztejnkielerka, duża kareta pocztowa, rodzaj omnibusu, przewożącego dawniej podróżnych z większych miast do Warszawy i odwrotnie (od nazwiska projektodawcy Sztejnkelera).

Sztelwaga, nm.p. Stelwaga.

Sztender, nm., słupek podpierający, podpórka, podstawa.

Szterling, ang., moneta srebrna angielska = 20 szylingom — p. Funt szterling, skr. Ł.

Sztetyna, nm., gatunek jabłoni; owoc jej duży, czerwony.

Sztof, nm., rosyjska miara płynów: dziesiąta część wiadra: około 5 kwaterek.

Sztok, nm., więzienie; upił się jak s. = zupełnie pijany.

Sztokada, fr., sztych szermierski.

Sztokfisz, nm., mięso ryby morskiej, zwanej dorsz czyli wątłusz, suszone na żerdzi.

Sztolnia, nm., w kopalniach lekko pochyły chodnik; podkop ukośny, galerja.

Szton, ang., w grze: bierka, liczman, liczbon, każda z kompletu kostek płaskich, cienkich, szerszych i węższych, białych i kolorowych, używanych dla rachunku punktów w niektórych grach.

Sztoper, nm., krawiec, zajmujący ś. specjalnie naprawianiem uszkodzonych części ubrania.

Sztopfer, nm., robotnik w fabryce trykotaży, umiejący wykonywać trykotaż przy pomocy maszyny; krawiec, łatacz.

Sztora, fr.p. Stora.

Sztorc, nm., część przedmiotu, stercząca do góry; położenie przedmiotu, opartego na ostrej krawędzi, na kancie, na s. = ostrym końcem do góry; postawić ś. s-em = opierać ś. stanowczo i zuchwale, sprzeciwić ś.

Sztorcować, nm., ociosywać do równości.

Sztort, rodzaj wielkiej piszczałki, używanej dawniej w muzyce kościelnej.

Sztos, nm., pchnięcie, uderzenie, napór; uderzenie kijem kuli bilardowej; gra hazardowna w karty; powodzenie, szczęście; być przy s-ie = mieć szczęście, udawać dobry humor.

Sztraby, nm., cegły wystające, umyślnie zostawione w murze dla powiązania ich z następnemi cegłami, strzępia.

Sztraca, wł.p. Straca.

Sztraf, nm., kara pieniężna.

Sztrafować, nm., nakładać karę pieniężną.

Sztrajk, ang.p. Strejk.

Sztrapaca, wł., forsowne męczące chodzenie.

Sztras, fr.p. Stras.

Sztrych, nm., cienka kreska, zrobiona pociągnięciem pędzla, pióra; linja, rysa i t. p.; kierunek drogi; zrobić s. przez co = przekreślić; głaskać pod s. = pod włos; mierzyć ze s-em = z czubem, z górą, pełno.

Sztryszek, nm., zdr. od Sztrych.

Sztuba, nm., żart., szkoła, szczególniej niższa, początkowa.

Sztubak, nm., żart., uczeń.

Sztuber, Sztoper, nm., sadzonka, odcięta gałązka rośliny, wsadzona w ziemię w celu wytworzenia z niej nowego krzewu.

Sztucer, nm., krótka strzelba, silnie bijąca; sztuciec.