Zmechanizować, urządzić co według praw mechaniki; uczynić coś mechanicznym, automatycznym, bezdusznym, bezmyślnym; z. ś., stać ś. machiną, urządzić ś. wedle praw mechaniki; stać ś. mechanicznym, bezmyślnym, bezdusznym; poruszyć ś.
Zmęczyć (się), zmordować (ś.), wysilić (ś.).
Zmędrować, dokazać mniemaną mądrością, sfiglować, skręcić
Zmędrzeć — p. Zmądrzeć.
Zmęt, zmącenie, zamęt, chaos.
Zmętlić, zmącić, zmieszać, splątać, zgmatwać.
Zmężnieć, dorość do wieku męskiego, stać ś. mężniejszym, na brać męstwa; nabrać wzrostu i tuszy.
Zmiałczeć, stać ś. miałkim, mielszym.
Zmiana, odmiana, zastąpienie jednego drugim: z. warty = zastąpienie jednego wartownika drugim; jedna z dwu a. więcej partji robotników, pracujących kolejno; na z-ę = zastępując kolejno jeden drugiego; w gospodarstwie rolnym: jedna z trzech części w gospodarstwie trójpolowym.
Zmianka — p. Wzmianka.
Zmiarkować, umiarkować, pomiarkować, pohamować; domyślić ś., dojść czego po pewnym zastanowieniu, zrobić wniosek; z. ś., umiarkować ś., pomiarkować ś., pohamować ś.; zorjentować ś., zrozumieć, połapać ś.
Zmiatacz, ten, który co zmiata.
Zmiataczka, szczoteczka do zmiatania, maszyna do zamiatania, szufelka na śmiecie.
Zmiatać, dok. Zmieść; miotając zrzucać, zwalać, strząsać; odrzucać precz, odtrącać; spychać, spędzać; zgarniając szczotką, miotełką, zsuwać w jedno miejsce, zgromadzać na kupkę; zrzucać z góry na dół; z. zęby = ronić; z. strzały = ciskać je, strzelać; z. dane słowo = zrzucać ś. ze słowa, nie dotrzymywać go; z. z siebie jaki zarzut = usprawiedliwiać ś., uniewinniać ś, wymawiać ś.; z. pył przed kim = być czołobitnym względem kogo, upokarzać ś. przed kim; przen., strącać: z. głowy z karków; żart., uciekać szybko.
Zmiażdżyć, zgnieść na miazgę, zgruchotać; przen., zniszczyć; z. kogo spojrzeniem = spojrzeć na kogo z gniewem a. z pogardą.
Zmiąć, mnąc pomiąć, pognieść.
Zmiąższeć, stać ś. mniszym, ściślejszym, zgrubieć.
Zmiecie, Zmieciny, kłosy i słoma, zmiecione przy pejsowaniu jęczmienia czyli oczyszczaniu z pozostałych przy ziarnku wąsów.
Zmiedzieć, pokryć ś. miedzią, przejąć ś. miedzią.
Zmielać, dok. Zemleć; mleć wszystko, co było do zmielenia, mieląc kruszyć; gruchotać, druzgotać, rozdrabniać, rozkruszać; z. ś., być zmielonym; zużywać ś. przez mielenie; jednemu ś. z-le, na drugim ś. skrupi = jednemu ś. uda, a drugi ucierpi.
Zmielony, którego zmielono.
Zmieniacz, ten, który zmienia, odmienia, wymienia, zamienia.
Zmieniać, dok. Zmienić; nadawać czemu inną postać, inne cechy, odmieniać, przemieniać; przewdziewać co, zmieniać na sobie ubranie, obuwie; z. pieniądze = brać pewną sumę w jednej walucie, a wypłacać w innej: z. banknoty na złoto, grubszą monetę na drobne i t. p.; z. ś., przybierać inną postać, nabierać innych cech, odmieniać ś., przemieniać ś.; być zmienianym.
Zmienić — p. nied. Zmieniać.
Zmieniciel — p. Zmieniacz.
Zmieniony, którego zmieniono, który ś. zmienił, który wskutek jakiego działania uległ odmianie;
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/632
Ta strona została przepisana.
