nikiem, jednak w znacznym oddaleniu od niego, na półkuli północnej: z. raka, na półkuli południowej: z. koziorożca (fig.).
Zwrotnikowy, właściwy zwrotnikom; leżący pod zwrotnikiem a. między zwrotnikami a równikiem: kraje z-e.
Zwrotnonogi, mający zwrotne nogi, czyli w górę końcami obrócone.
Zwrotnooki, mający dwoje oczu zwrotnych, t. j. ruchomych.
Zwrotnopalczaste, Zwrótnopalczaste, mające tylny skrajny palec zwrotny: ptak z.
Zwrotność, zdolność do zwracania ś., obracania ś. na osi; obrotność, zręczność, zwinność.
Zwrotny, zdolny do zwracania ś., obracania ś., ruchomy; który może być zwróconym, oddanym, powetowanym; służący do zwracania, obracania czego: muskuł z., kręg z.; do góry końcami obrócony: noga z. u ptaka, palec z.; obrotny, zwinny, zręczny, zgrabny.
Zwrotowy, dotyczący zwrotu, zwracania, obrotu; ulegający zwrotowi.
Zwrócić — p. nied. Zwracać.
Zwrzodowieć, Zwrzodowacieć, Zwrzodzieć, pokryć ś. wrzodami, zamienić ś. we wrzody.
Zwszetecznieć, stać ś. wszetecznym, wszetecznikiem, oddać ś. wszeteczeństwu.
Zwycięski, który zwycięża, pokonywa, zwyciężający, odnoszący ś. do zwycięstwa, właściwy zwycięzcy.
Zwycięsko, przysł., zwyciężając, odnosząc zwycięstwo.
Zwycięstwo, zwyciężenie, pokonanie, pobicie nieprzyjaciela, wzięcie nad nim góry, przezwyciężenie jakiej trudności.
Zwycięzca, Zwyciężca, człowiek, który zwyciężył, odniósł zwycięstwo, tryumfator.
Zwyciężać, dok. Zwyciężyć; zwycięstwo odnosić, być zwycięzcą, przewyższać, przechodzić, przenosić kogo w czym; przezwyciężać, pokonywać: z. przeszkody, trudności; z. samego siebie = pokonywać swoje żądze, namiętności, pokusy i t. p.
Zwyciężny — p. Zwycięski.
Zwyciężyciel — p. Zwycięzca.
Zwyciężyć — p. nied. Zwyciężać.
Zwyczaić, przyzwyczajać kogo do czego; z. ś. w co, przyzwyczajać ś., przywykać do czego, wkładać ś. w co.
Zwyczaj, to, do czego kto ś. przyzwyczaił, nawyk, nawyknienie, przyzwyczajenie: mieć jaki z., mieć co we z-u, wprowadzić co w z.; wprawa, nabyta ćwiczeniem, przez nawyknienie, biegłość; sposób postępowania, powszechnie przyjęty i wszystkich obowiązujący, obyczaj: według z-u = pospolicie, zwykle, za z. a. zazwyczaj = jak zwyczajnie bywa.
Zwyczajnie, przysł., pospolicie, wedle zwyczaju, zgodnie ze zwyczajem, zwykle, najczęściej, w większości wypadków.
Zwyczajność, Zwykłość, bycie we zwyczaju.
Zwyczajny, będący we zwyczaju, zwykły, pospolity, nieosobliwy, nie nadzwyczajny; z. do czego, mający co w zwyczaju, przyzwyczajony, przywykły do czego.
Zwyczajowiec, człowiek, trzymający ś. dawnych zwyczajów.
Zwyczajowy, będący w zwyczaju, pochodzący ze zwyczaju, oparty na zwyczaju, mający w nim swe źródło: prawo z-e.
Zwydrzeć, stać ś. dzikim, zna-
