Strona:Niewiadomska Cecylia - Legendy, podania i obrazki historyczne 05 - Łokietek.djvu/08

zaniedbany od czasów Bolesława Śmiałego, koronował się w Krakowie uroczyście. Lecz w kilka miesięcy potem został zamordowany podstępnie z rozkazu książąt brandeburskich, którzy chcieli się pozbyć niebezpiecznego sąsiada.
 Konieczność zjednoczenia kraju rozumiał i Władysław, książę kujawski, dla małego wzrostu przezwany Łokietkiem, i pokonawszy szczęśliwie chciwych Brandeburczyków, którzy chcieli zagarnąć Pomorze, opanował Kraków i ogłosił się księciem krakowskim.
 Nie podobało się to wielu możnym panom, a uważając za korzystniejsze dla siebie panowanie obcego księcia, zaprosili na tron króla czeskiego Wacława i odmówili posłuszeństwa Łokietkowi.
 Wacław przybył z licznem wojskiem, wypędził Łokietka z Krakowa i postanowił go zabić, aby pozbyć się raz na zawsze przeciwnika. Dlatego też naznaczył wielką nagrodę w złocie za głowę nieszczęśliwego wygnańca.
 Opuszczony przez rycerzy, ścigany jak zbrodniarz, tułał się Łokietek jakiś czas po lasach, zmierzając ku granicy Węgier, gdzie spodziewał się znaleźć schronienie.
 Ale Wacław rozesłał liczne oddziały wojska, które strzegły granicy, przetrząsały knieje, czatowały na drogach i szukały zbiega z zaciętością.
 Zdawało się, iż niema dla niego ratunku. Znękany, otoczony ze wszech stron przez wrogów, znalazł wreszcie jaskinię w niedostępnej puszczy i w niej ukrył się na czas jakiś.
 Szukano go daremnie. — Lecz głód zaczął dokuczać księciu, ogarnęło go zniechęcenie. Chciał