dzaj bluzy i kamizelki zarazem, ozdobiona kosztownemi koronkami; na tem płaszcz aksamitny purpurowy, krótki, a na głowie czapeczka, zwana tokiem, do której olbrzymi djament przytwierdzał kitę z piór czaplich; na szyi złoty łańcuch z hiszpańskim orderem złotego runa; buty czerwone, krótkie i białe cienkie pończochy[1].
Jechał na białym koniu z czarną grzywa, ogonem i kopytami, którego dostał od króla hiszpańskiego, — rząd na koniu, siodło, uzda i strzemiona wysadzane były gęsto rubinami, a na czapraku orzeł polski i trzy lilje, djamentami wyszyte.
Książę Radziwiłł, panowie Zborowscy, książę Wiśniowiecki jechali przy królu, olśniewając bogactwem swego stroju i mnogością drogich kamieni. Niektórzy z panów polskich i litewskich przywdzieli strój hiszpański, za przykładem króla; suknie dam dworu perłami naszyte, mieniły się barwami tęczy, na głowach miały kosztowne ozdoby z brylantów, pereł i rubinów; szaty aksamitne, atłasy, złotogłów, futra kosztowne.
Wszyscy zajęli miejsca na galerji, w loży sędziów wojewoda Opaliński, kasztelanowie Tęczyński i Wapowski, obok w bogatych strojach heroldowie.
Rycerze uroczyście składali przysięgę, iż żaden nie posiada talizmanu, któryby dopomagał jego szczęściu i wspierał męstwo wrodzone; iż każdy walczyć będzie według praw rycerskich, Boskiej
- ↑ Podług Rzewuskiego: »Zamek krakowski«.
