chaotyczną mgławicę, z której drogą stopniowych różniczkowań powstały dzisiejsze planety i ich księżyce.
Dodajmy wreszcie, że system planetarny posiada formę. Możnaby go zamknąć w pudle okrągłym, dosyć płaskim, mającym około 4 miljardów mil w obwodzie. W środku owego pudła znajdowałoby się słońce.
Rozpatrzmy inne zjawisko — pożar. Jego cechą zasadniczą jest płomień o wysokiej temperaturze, który niszczy rozmaite materjały i przedmioty. Przebieg, czyli prawo pożaru jest następujące: zaczyna się od małego płomienia, który szybko rośnie, dosięga najwyższej potęgi, potym zwolna zaczyna słabnąć, przygasać i wreszcie gaśnie. Rozwój i rozmaitość polega na tym, że zapalają się coraz to nowe przedmioty. Naprzód firanka, od niej papiery na stole, ramy okna, stół, krzesła, fortepjan, potym ogień przenosi się do dalszych pokojów, na strych, ogarnia cały dom, przeskakuje na budynki sąsiednie i zalewa całą ulicę. Gęsty, białawy dym wydobywa się
Strona:O ideale doskonalosci.djvu/028
Ta strona została uwierzytelniona.