Strona:Obraz literatury powszechnej tom II.djvu/163

Ta strona została przepisana.
—   159   —

Sganarelle.  A doprawdy!
Alcydas  (bijąc go).A zatem...
Sganarelle.  Dla Boga!
Alcydas.  Więc w tym względzie o raptus pan mnie nie obwini,
Bo widzisz, że się wszystko metodycznie czyni.
Uchybił pan nam w słowie, ja za ten uczynek
Chcę się bić; lecz pan nie chce wyjść na pojedynek.
Ja się biorę do kija: widzisz pan dobrodziej,
Że czynię metodycznie i tak, jak się godzi.
A zatem, jako jesteś człowiek najuczciwszy,
Pochwalisz mój postępek, dobrze go zważywszy.
Sganarelle.  (na stronie). Czy licho mi nadało?...
Alcydas.  (pokazując mu znowu szpady). Niech ci która służy,
Czyń, jak człowiek honoru, niech nie proszę dłużéj.
Dość już próżnej gawędy, przyśpieszmy spotkanie.
Sganarelle.  Czy jeszcze?...
Alcydas.  Nie przymuszam nikogo, mój panie,
Ale trzeba, byś ze mną zmierzyć się nie lenił,
Albo się z moją siostrą natychmiast ożenił.
Sganarelle.  Ni tego ni owego, mój panie łaskawy,
Ja się w takie, powiadam, nio chcę wdawać sprawy.
Alcydas.  I to pewna?
Sganarelle.  O! pewna.
Alcydas.  (bijąc go znowu kijem). Więc za pozwoleniem...
Sganarelle.  Aj! aj! aj!
Alcydas.  Z wielkiem wprawdzie w duszy umartwieniem
Muszę tak postępować z panem dobrodziejem;
Nie przestanę, aż wspólnie krew sobie wylejem,
Lub że weźmiesz mą siostrę (podnosi kij).
Sganarelle.  (uchylając się).Proszę uniżenie!
Stój! stój! już się ożenię! ożenię! ożenię!
Alcydas.  Cieszę się, żem chimerę wybił panu z głowy,
Żem mu zmysły powrócił i rozsądek zdrowy,
Że mi się z nim tak zgodnie rzecz skończyć udało.
Gdyż nakoniec przed całym światem wyznam śmiało,
Że go mocno szacuję. Byłbym więc w rozpaczy,
Gdybym musiał w tym razie postąpić inaczej.
Niechże się więc twa, panie, nadzieja pokrzepi,
Powiem ojcu, że wszystko poszło jak najlepiéj!

(Do Alkantora, który wchodzi z Dorymeną).

Jegomość, uczciwości trzymając się toru,
Skończył, ojcze, rzecz całą, jak człowiek honoru:
Możesz mu już swą córkę poślubić bezpiecznie.
Alkantor  (do Sganarelle’a). Oto jej ręka, panie, kochajcież się wiecznie
Wśród słodyczy małżeństwa, togo niebios daru.
Chwała Bogu! już wolny jestem od ciężaru,