Strona:Opis Lublina (Zieliński Władysław) 043.jpg

panowania Zygmunta III r. 1610 w kamienicy téj dni kilka przemieszkiwali: Car Wasil Szujski z braćmi swymi Dymitrem i Iwanem, jadąc tędy z Moskwy do Warszawy. R. 1703 Karol XII król Szwedzki, zatrzymał się tu przez dni trzy, poczem udał się do Jakubowic murowanych na kwaterę, a ostatecznie r. 1716 przez kilka miesięcy Piotr Wielki przebywając w Lublinie czasu sejmowego. Nadto w tymże samym domu za każdorazową bytnością w Lublinie mieszkał Jan III. Kamienica ta ozdobioną jest pięknemi rzeźbami okalającemi futryny okienne a niegdyś była ona o jedno piętro wyższa.
 Ulica Złota. Przy niéj znajduje się kamienica Nr. 59 którą r. 1730 Jadwiga Niemyska Siostrom Miłosierdzia na szpital oddała. W głębi téj ulicy, wznosi się wspaniały kościół Św. Stanisława, należący do klasztoru OO. Dominikanów. Kościół ten założył (r. 1342) Kazimierz Wielki w miejscu gdzie była drewniana kaplica Krzyża Ś-go. Biskup Andrzéj Kijowski, otrzymawszy od Iwana Gieorgiewicza Kniazia Kijowskiego relikwię drzewa Krzyża Św. złożył tu znaczną jéj część (r. 1420). R. 1505 kościół i klasztor stał się pastwą płomieni, a klasztor tym kształtem jak go teraz widzimy wznosić poczęto r. 1618. Restauracyi dokonano ostatecznie 1660 r. R. 1854 kościół był na nowo w zupełności odrestaurowany. Na początku XVI stulecia Firleje z Dąbrowicy wybudowali kaplicę Św. Dominika gdzie są ich