Ta strona została przepisana.
Obywatele Oaxaca! Policjantów jest jedynie 10 tys., nas jest znacznie więcej! Oni już tutaj byli, teraz chcemy, żeby odeszli i nigdy nie wracali! Niech każdy weźmie, co ma pod ręką – petardy, benzynę, butelki – i przyjdzie tutaj [na uniwersytet]. Musimy obronić się przed masowymi aresztowaniami. Nikt nie powinien stać z boku obojętnie, każdy, gdziekolwiek teraz się znajduje, powinien wyjść na ulicę. Pokażmy im, że już koniec korupcji, że represje nas nie złamią![1].
Zwolennicy APPO uzyskali chwilową przewagę podczas starć ulicznych, ale już w grudniu 2006 r. rząd przeszedł do kontrofensywy, organizowano obławy i masowe aresztowania, zajęto budynki uniwersyteckie, gdzie zwykle obradowali delegaci samorządowi. Z różnych komunikatów i relacji wynika, że struktury APPO przetrwały i kontynuują działalność[2].
KRYTYKA DEMOKRACJI UCZESTNICZĄCEJ
Nie doceniamy możliwości socjaldemokracji i przyjmujemy jej sposób myślenia brutalnie narzucany ruchowi społecznemu, który następnie wykorzystuje się, aby utrzymać obecnie obowiązujący porządek społeczny. Jest zatem konieczne stworzenie strategii ideologicznej demokracji uczestniczącej, jeżeli chce się uniknąć postawienia jej w niekorzystnej sytuacji. Krytyka państwa scentralizowanego i biurokracji (czy to publicznej, czy prywatnej), ocenianej jako nieludzka i bezosobowa, wywołuje pozytywne reakcje. Jest to czas przywrócenia rzeczywistej wartości pojęciu „lokalność”: małe jest piękne.
Rada miasta chce włączyć obywatela w mechanizmy decyzyjne. Dzięki demokracji uczestniczącej pragnie się zaangażować ludzi w kierunku wypracowania właściwego porządku i przebiegu debat z obywatelami, a jeśli to nie wystarcza, daje się możliwość prezentacji przez stowarzyszenia niezależnych ekspertyz. Byłoby jednak przesadą widzieć w tym postępowaniu wyraźny krok do przodu w kierunku prawdziwej demokratyzacji życia politycznego oraz autentycznej decentralizacji. Skutki
- ↑ Oaxaca walczy!, http://www.oaxaca.ibw.com.pl/.
- ↑ Zob.: http://www.asembleapopulardeoaxaca.com/.
