Strona:PL-Rafał Górski-Bez państwa.pdf/96

Ta strona została przepisana.

liwości. Dowodem sukcesu systemu demokracji uczestniczącej stały się wskaźniki jakości życia, znacznie wyższe dla Porto Alegre w stosunku do reszty Brazylii w roku 1999:

Tabela 5. (Opracowała Patrycja Satora na podstawie: stron internetowych stanu Rio Grande do Sul, http://www.estado.gov.br, Rady Miasta Porto Alegre, http://www.portoalegre.rs.gov.br oraz Banku Światowego, http://www.urbanweb.worldbank.org/. Zob. P. Satora, *Demokracja partycypacyjna w Porto Alegre*, dz. cyt., s. 75).
	Porto Alegre	cała Brazylia
długość życia	71,4 lat	67,3 lat
śmiertelność niemowląt	14,84 na 1000 urodzeń	33 na 1000 urodzeń
alfabetyzacja	91%	86%
dostęp do wody	99%	72%

Partia Pracowników (PT) czterokrotnie wygrała wybory do ratusza. W 1992 i 1996 PT wybierała własnego burmistrza w zarządzie miasta. Tarso Genro, zastępca burmistrza w pierwszej kadencji, został wybrany burmistrzem w następnej, a Raul Pont (przewodniczący związku nauczycieli i członek PT), jego dotychczasowy zastępca w dwóch kadencjach, sam stanął na czele władzy wykonawczej w trzeciej kadencji Partii Pracowników. W wyborach samorządowych 29 października 2000 r. PT wygrała w trzynastu z szesnastu dużych miast, w których startowała (włączając Sao Paulo) i rozpoczęła rządy w sześciu stolicach stanowych.
Sukcesy w mieście spowodowały, że w roku 1999 projekt został rozszerzony na cały stan Rio Grande do Sul. Zasady demokracji uczestniczącej zaczęto wprowadzać w innych miastach Brazylii: Belo Horizonte, San Andre, Sao Paulo, Diadema, Minas Gerais, Londrina, Recife. Przed rokiem 2004 było już w tym kraju ponad 120 miast z budżetem