Wikiźródła

Strona:PL Ajschylos - Oresteja I Agamemnon.djvu/20

Ta strona została uwierzytelniona.

Jak posąg, tak nadobna, przemówićby rada[1]
Ona-ć skazanka blada,
Ona-ć śpiewaczka miła,
Co ongi tak zbożnie nuciła
O szczęściu ojcowskiem i chwale,
Gdy wspaniale
Licznych gości
W jego włości
Huczna ściągała biesiada.

Jakie drogi
Los ten srogi
Wybrał-ci potem, nie wiem[2], nie mam słowa —
Ale godna,
Niezawodna
Jest wiedza Kalchasowa.
Cierpieniem Sprawiedliwość nas, śmiertelnych, ćwiczy;
Przyszłości tajemniczej
Wieścić me usta nie skore:
Zjawi się w samą porę —
Niech tylko ręka jej szczera
Dobro wspiera,
A bez straty
Przedsię dla tej,
Na którą Apja[3] tak liczy.

(Klitajmestra, skończywszy ofiary, zwraca się ku Chórowi)

 PRZODOWNIK CHÓRU:
Z godziwym, Klitajmestro, szacunkiem przychodzę,
Bo, jeśli tron królewski opuścili wodze,
Małżonkom ich królewski hołd się przynależy.
Czy nowin masz nadzieję, czy po wieści świeżej
Ofiary te dziś składasz? Pytać się nie lenię —
Ze czcią odpowiedź przyjmę, ze czcią i milczenie.

  1. ↑ przemówićby rada. — Ifigenji zakneblowano usta, by nie wymówiła przekleństwa w chwili śmierci.
  2. ↑ jakie drogi los ten srogi wybrał-ci potem, nie wiem. — Według podania Ifigenja nie została zabita, lecz w ostatniej chwili Artemida podstawiła zamiast niej łanię, a Ifigenję uniosła do dalekiej Taurydy (Porów. „Ifigenję w Tauris“ Eurypidesa).
  3. ↑ Apja — Argos.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Ajschylos_-_Oresteja_I_Agamemnon.djvu/20&oldid=3194005”