A przedsię ciebie, pośle, posłów czci i chwało,
Hermesie[1]!... Z pod oszczepów powracamy cało,
Więc radzi nas przyjmijcie, bohaterzy zmarli[2],
Wy, coście nas do tego bojowania parli!
Witajcie mi, przysionki królewskie, ty, drogi
Mój zamku, wy, ołtarze, wy, promienne bogi!
Jeżeli kiedykolwiek, to już dzisiaj właśnie
Niech oko waszej łaski dla niego nie gaśnie,
Albowiem Agamemnon, książę władczej mocy,
Przynosi wam i wszystkim światłość pośród nocy.
Przyjmijcie go jak męża, co trojańskie niwy
Przeorał onym-ć pługiem, który Zeus mściwy
Powierzył jego ręce: już tam ni ołtarzy,
Ni żadnych świątnic bogów wzrok nie zauważy.
Doszczętu wyniszczono nasienie tej ziemi!
Dziś wraca ten, co dłońmi narzucił silnemi
Na Troję ciężkie jarzmo, wraca pierworodny
Szczęśliwy syn Atreja, czci największej godny
U ludzi... Przedsię Parys razem z miastem swojem
Nie może się pochlubić czynem, by go znojem
Nie spłacił słusznej kary: winien był kradzieży,
Rabunku, i dziś za to sam pohańbion leży,
Ojczysty dom i kraj swój podeptany widzi —
Podwójnie za grzech jego cierpią Priamidzi[3].
PRZODOWNIK CHÓRU:
Wysłańcze wojsk achajskich, witaj u tych progów!
POSEŁ:
O szczęście! Nawet śmierć dziś przyjmę z ręki bogów!
PRZODOWNIK CHÓRU:
Co — powiedz! — tak tęskniłeś do ojczystych włości?
POSEŁ:
Że łzy mam dzisiaj w oczach z nadmiernej radości.
PRZODOWNIK CHÓRU:
I wyście tego bolu poznali rozkosze?
- ↑ posłów czci i chwało, Hermesie! — Bystronogi bóg Hermes był przedstawiany zazwyczaj jako poseł bogów.
- ↑ więc radzi nas przyjmijcie, bohaterzy zmarli! — Grecy czcili zmarłych bohaterów; sądzili, że pomagają oni w walce swym ziomkom. Powracając z obczyzny do kraju, należało się więc zmarłym przodkom uroczyste powitanie narówni z bogami.
- ↑ Priamidzi — synowie i córki Priama.
