KASANDRA:
Przyrzekłam, ale potem zwiodłam Loksyjasza.
CHÓR:
Już wówczas moc wieszczenia miała wróżka nasza?
KASANDRA:
Z ust moich o swej doli słyszały me ziomki.
CHÓR:
A jakżeż? Gniew Fojbosa[1] nie ścigał cię gromki?
KASANDRA:
Od chwili tej nikt nie chciał wierzyć słów mych treści.
CHÓR:
Ja mniemam, że się prawda w twoich wróżbach mieści.
KASANDRA: O jej! O jej!
I znowu mnie opętał groźny duch! W swe służby
Porywa mnie szał wieszczeń. O, nieszczęsne wróżby!
Patrzajcie! W bramie domu, ni senne widziadła,
Gromadka niewiniątek zabitych usiadła —
Przez własnych swoich krewnych zarzezane dzieci!
W ich rękach — patrzcie, patrzcie! — kawał mięsa świeci —
To nerki ich i trzewia! Ojciec ich rodzony
Spożywał karm tę straszną. Gdzież szukać obrony?
Tchórz w skórze lwiej, zająwszy legowisko cudze,
Na moim mści się panu[2] — przystoi mnie, słudze,
Zwać panem tego wodza, co, zburzywszy Troję,
Powrócił i nie przeczuł na nieszczęście swoje
Języka zdradnej suki! Ni podstępna Ate,
Tak łasi się, tak słowa, w pochlebstwa bogate,
Do nóg mu, skomląc, rzuca, a zgubę mu knuje!
Niewiasta morderczynią! Poszła między zbóje!
Jak nazwać ją? Z czem stwora tego zrównać można?
Gadzina pełzająca, nie, Scylla bezbożna[3],
Co z statków precz porywa niebacznych żeglarzy!
Szalona matka Hadu[4], spór niecąca wraży
- ↑ Fojbos — pierwotna nazwa Apollina (φοιβος = jasny, czysty).
- ↑ tchórz w skórze lwiej, zająwszy legowisko cudze, na moim mści się panu — Ajgistos, syn Tyestesa. Jest on w tragedji zawsze przedstawiany jako tchórz (por. Sofoklesa „Elektrę“), gdyż mści się zapomocą niewiasty — Klitajmestry.
- ↑ Scylla bezbożna — potwór morski w postaci psa o sześciu pyskach i dwunastu przednich łapach, mieszkający pod opoką w morzu i ściągający żeglarzy ze statków.
- ↑ matka Hadu — Persefona, żona władcy podziemi; Hades: kraina zmarłych.
