Ta strona została przepisana.
Dziewcząt spytajcie! Szałem opętana,
Niejedna dobrze ma w pamięci nas.
Wszak winko wasze lały nam do rana!
Jeśli jest waszym ten niemiecki Ren,
Obmyjcie wasze wojenne arkana,
Lecz nie wszczynajcie takich dumnych scen.
Iluż z was kruków na orła — Tytana
Spadło, by skłócić jego wieczny sen!
Niech płynie w ciszy wasz niemiecki Ren.
Waszych gotyków baszta pozłacana
Niech skromnie błysk swój rzuca w lazur ten;
Niech z nas nie szydzi wasza pieśń pijana,
Bo ją zmienimy na śmiertelny tren!...
1841 r.
ŁUCYA.
ELEGIA.
O druhy! Na méj mogile,
Gdy życia zakończę chwile,
Posadźcie wierzbę płaczącą;
Lubię jéj słodycz marzącą,
I tam, gdzie zasnę na wieki,
Jéj listków cień — będzie lekki.[1]
- ↑ Ulegając życzeniu poety, wiersze te wyryto na jego grobie, na którym zasadzono i wierzbę. Musset leży w Paryżu na cmentarzu Père-La chaise.
