Strona:PL Antologia poetów obcych.djvu/061

Ta strona została uwierzytelniona.

Nawet, gdy oddech wiosny do nas się uśmiécha,
Zanurzona w swych myślach i z głową spuszczoną,
Taki ma urok w sobie, choć smutna, choć wzdycha:
Iż krok w krok za nią dążysz jak za narzeczoną.

I ja za nią dążyłem, szukałem starannie
W lasach, ponad strumieniem, wśród zimy, wśród lata:
Teraz ona mnie szuka, ściga nieustannie,
Czy w odludnem zaciszu, czy w odmęcie świata.

Uciekaj od tej co się melancholją zowie,
Bo jeśli ją do serca raz tylko przywołasz,
Tego co się w niem dzieje, jeśli raz się dowie:
Odepchnąć ją od siebie, zapomniéć nie zdołasz.

Leon Potocki.