Ta strona została uwierzytelniona.
Ot, zawadzam jeno w tłumie,
Ja, narzekać tylko umię;
Śród bezmyślnej śmieszków rzeszy
Dziad powagą swoją grzeszy.
Idę, idę, młody świecie!
Proch nie strzępię — błogosławię,
Boś ty rodu mego dziecię,
Choć z imienia tylko prawie...
Bywaj zdrowa, córo młoda!
Pójdzie stara cześć i broda!
Czas do domu, czas,
Ne treba tu nas!
Gdzież wy, gospodarstwo mili,
Mnie staremu pościelili?...
Platon Kostecki.
Harazd, powodzenie, pomyślność. — Pszonna kasza, jaglana. — Krupnik, wódka z miodem przepalana. — Beskid, Karpaty. — Zhadki, wspomnienia.
