padaniu), zołzach (skrofułach), podagrze, chorobach kości, narządów płciowych, zapaleniach wątroby itp.
W przemyśle pył widłaka używany jest przy odlewie szlachetnych metali, sprzętu wojennego oraz w pirotechnice.
W aptekach zarodniki widłaka (Semen Lycopodii) używane są do obsypywana pigułek, żeby się nie zlepiały.
CENA: 100 kg zarodników widłaka (Lycopodium) 700—800 zł.
D. — lub B. — Pospolita roślina. Korzeń mięsisty, bardzo długi, rozgałęziony, wyda je zwykle kilka prostych, dorastających do 1 m rozgałęzionych łodyg. Liście prawie okrągłe, 5—7-klapkowe, karbowano-ząbkowane, miękko owłosione. Kwiaty duże na długich szypułkach, różowe lub (u odmiany uprawnej) błękitnawo-czerwone z ciemniejszymi prążkami. Owoce pomarszczone. Smak klejowaty, słonawy i nieco mdły, zapachu nie ma.
ROŚNIE przy drogach i murach, na gruzach, po rowach, koło domów i w ogrodach.
KWITNIE od lipca do jesieni.
UPRAWA: Udaje się na ziemi próchnicznej. Nie lubi świeżego nawozu. Siać we wrześniu, październiku, lub z wiosną w marcu co 40 cm w glebę dobrze spulchnioną. Wymaga jednorazowego okopania.
ZBIERA SIĘ kwiaty zaraz po rozwinięciu razem z kielichami, rozpościera się je cienko na słońcu, a dosusza się w cieniu w przewiewnym miejscu. Liście zbiera się latem bez ogonków i suszy w cieniu. Własności podobne do ślazu leśnego, posiadają ślazik pospolity (Malva vulgaris), ślazik okrągłolistny (Malva rotundiflora), używane również w lecznictwie i zbierane do aptek.
