Na chudym gruncie pozostawienie wkopanego nawozu jest bardzo pożądane; trzeba jednak wtedy używać do przykrywania przegniłej mierzwy. Świeże nawozy zwierzęce, niewłaściwie użyte, udzielają aromatycznym roślinom ostrego niemiłego zapachu, który daje się odczuć zwłaszcza w otrzymanym z nich olejku lotnym.
Melisa co 4, a najdalej co 5 lat powinna być przesadzona. W tym celu można rośliny wyjąć na wiosnę, grunt podmierzwić kompostem, głęboko skopać, a wyjęte rośliny porozdzielać i posadzić na nowo; lepiej jest jednak przenieść plantację na inne miejsce.
Do wyrobu olejku i do suszenia zbiera się liście i górną część łodyg, przed zakwitnięciem albo też na początku kwitnienia. Suszyć szybko ale nieco w cieniu. Po ususzeniu zostaje około 35% ziela. Przechowywać w zamkniętych skrzyniach (Bieg).
CENA: 100 kg liści rojownika (Folia Melissae) około 500 zł.
B. — Łodyga prosta, czworokątna, rozgałęziona. Różni się od mięty pieprzowej (M. piperita, nr 69) liśćmi krótko-szypułkowymi, które są jajowate lub kuliste, kędzierzawe, górne zazębione, dolne tępe, długości 5 mm i prawie tak samo szerokie. Kwiaty jasnofioletowo-czerwone, zebrane w krótki walcowaty kłos. Smak aromatyczny, lecz nie pozostawiający wrażenia chłodu, jak u mięty pieprzowej; zapach silnie korzenny.
ROŚNIE tu i owdzie nad brzegami strumieni, przeważnie jednak hodowana w ogrodach. Znosi nawet ostre zimy, trzeba ją jednak przesadzać co 4 lata.
KWITNIE w lipcu i sierpniu.
ZBIERA SIĘ w czerwcu, przed zakwitnięciem przy suchej pogodzie; suszyć w cieniu; później gdy odrośnie można zrywać liście po raz drugi a nawet po raz trzeci.
