Strona:PL August Czarnowski - Zielnik lekarski (wyd. 3).pdf/158

 UPRAWA. Lubi położenie słoneczne, glebę lekką, pulchną i bardzo żyzną. Siać na rozsadę w marcu, wysadzać w maju w grządki co 25 cm. Wymaga nawożenia obornikiem.
 KWITNIE od lipca do sierpnia.
 ZBIÓR. Ścina się ziele i liście nim zakwitnie. Suszy się w cieniu i w przewiewnym miejscu. Przechowuje się w zamkniętych naczyniach.
 DZIAŁA łagodząco, moczopędnie, napotnie, wzmacniająco, ułatwia wydzielanie flegmy, działa pobudzająco na czynności wątroby, żołądka i kiszek.
 UŻYTEK z liści i ziela. Jako środek zewnętrzny stosuje się do płukania gardła, jako dodatek do kąpieli aromatycznych i do okładów ziołowych. Olejek majerankowy używa się do nacierania przy bólach podbrzusza.
 J. Biegański zaleca maść majerankową dla dzieci i dorosłych na katar i sapkę. Maścią taką naciera się nos na noc.
 Jako środek wewnętrzny stosuje się majeranek w postaci herbaty przy chorobach dróg oddechowych, nieżytach żołądka, chorobach macicy i nerek oraz niestrawności. Odwar z majeranku, jako środek moczopędny, używa się przy wodnej puchlinie, kamieniach i piasku w nerkach, przy kolkach kiszek i kurczach żołądka.
 Dr Walser zaleca obwiązywanie czoła zielem majerankowym i wciąganie soku nosem przy silnym bólu głowy.
 W gospodarstwie domowym znany jest majeranek jako korzenna przyprawa. Największe zastosowanie ma do kiełbas, kartoflanki, grochówki i pieczeni baraniej.
 W przemyśle używa się olejku majerankowego do pachnideł.
 Majeranek świeży i suszony, jako silnie aromatyczny, należy używać do mieszanin ziołowych tylko w najmniejszych ilościach.
 CENA: 100 kg suszonego, otartego ziela (Herba Majoranae) 150—180 zł; nieotartego: 80—90 zł.