gładkie, pod spodem omszone. Kwiaty o błękitnej koronie, zebrane w półkuliste kwiatogłówki, na wierzchołku łodygi lub gałęzi. Smak gorzki, ściągający, zapachu nie ma.
ROŚNIE na wilgotnych łąkach, miedzach, wygonach i nad rowami.
KWITNIE od lipca do września.
ZBIERA SIĘ korzenie w jesieni, myje się dokładnie i suszy w piecu po chlebie.
SKŁADNIKI: Kwas garbnikowy, gorzknik wyciągowy, nieco białka indygowego, sód, niedokwas żelaza.
DZIAŁA lekko ściągająco, napotnie, przeciwzakaźnie, czyści krew.
UŻYTEK. Odwar z korzenia stosuje się jako środek do użytku wewnętrznego przy kaszlu i cierpieniach gardła, odrze (lek ludowy) i padaczce; zewnętrznie używa się do okładów na wrzody i do wstrzykiwań przy rzeżączce i białych upławach.
W HANDLU ZIOŁOWYM ziele driakwi znane jest pod nazwą: Herba Scabiosae.
CENA: 100 kg ziela (Herba Scabiosae) 150 zł.
B. — Roślina podobna do zielonej dalii o nikłym korzonku. Spośród ułożonych różyczkowato mięsistych liści wystrzela w okresie kwitnienia łodyga, dochodząca do 45 cm wysokości, owłosiona, na szczycie której zebrane w baldacho-grono rozkwitają różowe, gwiazdkowate kwiaty. Owoc-mieszek o licznych, drobnych nasionkach. Liście bezwonne, o smaku kwaskowatym, śluzowato-ostrym.
ROŚNIE gromadnie na skałach alpejskich i podalpejskich, skąd pochodzi, u nas często na murach i dachach, piaszczystych, żwirowatych wzgórkach i cmentarzach. Dawniej w Niemczech
