umyślnie go zasiewano na dachach, wierzono bowiem, że chroni budowle od piorunu.
KWITNIE w lipcu i sierpniu.
ZBIERA się liście w czerwcu i używa w świeżym stanie.
SKŁADNIKI: Ostra substancja wyciągowa, śluz, wapń, kwas jabłeczny, sole.
DZIAŁA moczopędnie, czerwiogubnie, chłodząco i lekko ściągająco, uśmierza kurcze.
UŻYTEK. Sok świeżych liści stosuje się wewnętrznie przy rozwolnieniach, krwawej biegunce, cierpieniach pęcherza i kurczach. Sok z winem wypędza robaki z kiszek.
Zewnętrznie używa się pogniecionych liści do okładów na zapalne oprzenia powstałe wskutek ukąszenia pszczół, owrzodzenia, różę na twarzy, zapalenie gruczołów piersiowych u matek karmiących, wreszcie dla zmiękczenia i usunięcia nagniotków. Zamiast okładów można stosować nacieranie sokiem lub też maścią rojnikową (pogniecione na miazgę liście gotować w tłuszczu, w wazelinie lub lanolinie, aż sok się wygotuje, po czym przetłoczyć przez płótno lub przetak).
Przy pleśniawkach zaleca się nacieranie sokiem zmieszanym ze śmietaną. Sok używa się również do płukania gardła; zmieszany z wodą stosowany jest do okładów na oczy przy ich ropieniu. Zmieszany z sokiem cytrynowym stanowi dobry środek na piegi.
J. — Roślina o wrzecionowatym cienkim korzeniu. Łodyga szorstko owłosiona, często z fioletowym przebłyskiem, o wyprężonych, odstających gałązkach. Liście skrętoległe, pierzastodzielne. Małe, bladożółte, o czterech płatkach kwia-
